اسلام خيرى بود كسانى چون بلال در گرايش به آن بر ما پيشى نمى‌گرفتند. [1] همچنين نزول آيات 49 اعراف (7) و 62 و 63 ص (38) درباره فرجام بد سران شرك دانسته شده كه بلال و ديگر مسلمانان را مسخره مى‌كردند. [2] براساس نقل مفسّران، نزول آيه 13 حجرات (49) در پى عيب‌جويى گروهى از مردم مكّه درباره بلال به هنگام اذان وى در روز فتح مكّه دانسته شده كه خداوند، آنان را از ناسزا گفتن، عيب‌جويى و فخرفروشى به نسب و ثروت باز داشت. [3] از مقاتل نقل شده است كه آيه 11 حجرات (49) درباره مورد ريشخند قرار گرفتن بلال و تنى چند از مسلمانان فقير از سوى گروهى از بنى‌تميم نازل شده است. [4] مفسّران در شأن نزول آياتى ديگر نيز از بلال ياد كرده‌اند.

بَلد---) قريه‌

بلد امين---) مكّه‌

بَلعم بن باعورا

بلعم بن باعورا، از دانشمندان مستجاب‌الدعوه و بدفرجام بنى‌اسرائيل معاصر با موسى (ع) بود. [5] برخى از مفسّران، آيات 175- 176 اعراف (7) را درباره بلعم دانسته‌اند كه به‌رغم برخوردارى از آيات الهى، بر اثر ارتكاب معصيت و پيروى از شيطان، آنها را از دست داد و در ظلمت و گمراهى فرو رفت. [6]

بِلْقِيس‌

بلقيس، ملكه شهر سبأ و معاصر حضرت سليمان (ع) بوده است. [7] مقصود از «امراة» در آيه 23 سوره نمل (27) اوست. [8] اهمّ عناوين: ادب بلقيس، اشتباه بلقيس، اقرار بلقيس، بلقيس و سليمان (ع)، بلقيس و هُدهُد، تخت بلقيس، خورشيدپرستى بلقيس، نامه به بلقيس.

احترام بلقيس‌

1) احترام خاص اشراف و درباريان بلقيس، براى وى:

إنّى وجدتّ امرأة تملكهم ...* قالوا نحن أولوا قوّة وأولوا بأس شديد والأمر إليك فانظرى ماذا تأمرين.

نمل (27) 23 و 33

[1] تفسير التحريروالتنوير، ج 12، جزء 26، ص 22.

[2] جامع‌البيان، ج 12، جزء 23، ص 23؛ مجمع‌البيان، ج 7- 8، ص 775؛ معالم التنزيل، ج 2، ص 136.

[3] اسباب النزول، واحدى، ص 335؛ مجمع‌البيان، ج 9- 10، ص 203.

[4] معالم التنزيل، ج 16، ص 213.

[5] المحبّر، ص 388؛ مروج الذهب، ج 1، ص 48.

[6] جامع‌البيان، ج 6، جزء 9، ص 160- 165؛ مجمع‌البيان، ج 3- 4، ص 768؛ الجامع لأحكام القرآن، قرطبى، ج 7، ص 203.

[7] اعلام قرآن، ص 377.

[8] مجمع‌البيان، ج 7- 8، ص 341.