8) پاداش به مؤمنان و كيفر كافران فلسفه پيمان سخت خداوند از انبياى اولواالعزم:

و إذ أخذنا من النّبيّين ميثقهم ومنك ومن نّوح وإبرهيم وموسى‌ وعيسى ابن مريم و أخذنا منهم مّيثقا غليظا* ليسل الصَّدقين عن صدقهم وأعدّ للكفرين عذابا أليما.

احزاب (33) 7 و 8

تفاوت انبياى اولواالعزم‌

9) تفاوت درجات معنوى پيامبران اولواالعزم در مقايسه با يك‌ديگر و برترى برخى از آن‌ها بر برخى ديگر:

و إذ أخذنا ... ومنك ومن نّوح .... [1]

احزاب (33) 7

10) تفاوت انبياى اولواالعزم در محتواى پيام‌هاى ابلاغى به آنان:

... ما وصّى‌ به نوحا والّذى أوحينا إليك وما وصّينا به إبرهيم وموسى‌ وعيسى‌ .... [2]

شورى (42) 13

تكليف انبياى اولواالعزم‌

11) سنگين‌تر بودن بار مسؤوليت و تكليف پيامبران اولواالعزم ميان تمام پيامبران:

و إذ أخذنا من النّبيّين ميثقهم ومنك ومن نّوح وإبرهيم وموسى‌ وعيسى ابن مريم و أخذنا منهم مّيثقا غليظا. [3]

احزاب (33) 7

12) اقامه دين و عدم ابلاغ گزينشى پيام‌هاى الهى از محورى‌ترين تكاليف انبياى اولواالعزم:

... ما وصّى‌ به نوحا والّذى أوحينا إليك وما وصّينا به إبرهيم وموسى‌ وعيسى‌ أن أقيموا الدّين ولاتتفرّقوا .... [4]

شورى (42) 13

13) شكيبايى در برابر مشكلات و انكار كافران، از محورى‌ترين تكليف‌هاى محوّله به پيامبران اولواالعزم:

... فاصبر كما صبر أولوا العزم من الرّسل. [5]

احقاف (46) 35

محمّد (ص) و انبياى اولواالعزم‌

14) مأمور بودن پيامبراكرم (ص) به پيشه كردن بردبارى، همانند ساير انبياى اولواالعزم:

فاصبر كما صبر أولوا العزم من الرّسل ....

احقاف (46) 35

15) برترى پيامبراكرم (ص) بر ساير انبياى اولواالعزم:

... ومنك ومن نّوح وإبرهيم وموسى‌

[1] امام صادق (ع) فرمود: «فقال: و منك يا محمّد (ص) فقدّم رسول‌اللَّه لأنّه أفضلهم». (تفسير البرهان، ذيل آيه)

[2] با توجّه به اين‌كه واژه «وصى» و مشتقّات آن به امور مهم تعلّق مى‌گيرد و واژه «أوحينا» و مشتقّات آن شامل امور مهم و غير مهم شد و نشانه جامعيّت دين اسلام است، (الميزان، ذيل آيه) برداشت از آيه صورت گرفته است.

[3] برداشت مزبور بر اين احتمال استوار است كه ضمير «هم» در «منهم» فقط به پيامبران اولواالعزم نامبرده باز گردد.

[4] ذكر اقامه دين و عدم تفرّق در آن، در ميان همه تكاليف محوّله به انبياى اولواالعزم بيانگر محورى بودن اين تكليف الهى است. برداشت ياد شده مبتنى بر آن است كه «لاتتفرّقوا» تفسير و تأكيد براى «أقيموا الدّين» باشد.

[5] با توجّه به دو نكته ذيل، مطلب مزبور قابل برداشت است: 1. به قرينه فعل امر «فاصبر» صبر براى پيامبران اولواالعزم ديگر يك تكليف بوده است؛ 2. ذكر صبر و توجّه دادن پيامبران اولواالعزم به آن در ميان همه تكاليف ديگر، بيانگر محورى بودن اين تكليف است.