responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : فرهنگ قرآن نویسنده : مرکز فرهنگ و معارف قرآن    جلد : 5  صفحه : 243

4) قرار دادن سهمى از انعام براى خدا و سهمى از آن براى شريكان موهوم از سوى مشركان در عصر جاهليّت:

وجعلوا للّه ممّا ذرأ من الحرث والأنعم نصيبا فقالوا هذا للّه بزعمهم وهذا لشركآئِنا ....

انعام (6) 136

5) سرزنش خداوند از داورى مشركان عصر جاهلى، در سهم‌بندى انعام ميان خدا و مشركان:

وجعلوا للّه ممّا ذرأ من الحرث والأنعم نصيبا فقالوا هذا للّه بزعمهم وهذا لشركآئِنا ... سآء ما يحكمون.

انعام (6) 136

6) مشركان عصر جاهليّت، مصرف‌كننده سهم جعلى خدا از انعام براى شريكان موهوم خود:

وجعلوا للّه ممّا ذرأ من الحرث والأنعم نصيبا فقالوا هذا للّه بزعمهم وهذا لشركآئِنا فما كان لشركآئِهم فلايصل إلى اللّه وما كان للّه فهو يصل إلى‌ شركآئِهم سآء ما يحكمون.

انعام (6) 136

7) ممنوع ساختن استفاده از انعام اختصاص يافته براى بت‌ها، جز براى افراد دل‌خواه (خادمان بت‌ها)، از سوى مشركان عصر جاهلى:

وقالوا هذه أنعم وحرث حجر لّايطعمهآ إلّامن نَّشآء بزعمهم .... [1]

انعام (6) 138

8) حرمت استفاده از گوشت قربانى انعام، پندار باطل عرب‌هاى جاهلى:

... من بهيمة الأنعم فكلوا منها .... [2]

حج (22) 28

9) ممنوعيّت سوار شدن بر بعضى انعام در جاهليّت:

وقالوا ... وأنعم حرّمت ظهورها ....

انعام (6) 138

10) نبردن نام خدا هنگام ذبح يا نحر انعام در عصر جاهليّت:

وقالوا هذه أنعم وحرث حجر لّا يطعمهآ إلّا من نَّشآء بزعمهم وأنعم حرّمت ظهورها وأنعم لّايذكرون اسم اللَّه عليها افتراء عليه سيجزيهم بما كانوا يفترون.

انعام (6) 138

نيز---) همين مدخل، جنين انعام‌

انعام در قوم عاد

11) امداد خداوند به قوم عاد در برخوردار ساختن آنان از انعام:

كذّبت عاد المرسلين‌* أمدّكم بأنعم وبنين. [3]

شعراء (26) 123 و 133

تسخير انعام‌

12) تسخير انعام براى انسان‌ها از سوى خداوند:

أولم يروا أنّا خلقنا لهم مّمّا عملت أيدينا أنعما فهم لها ملكون.

يس (36) 71

و الّذى خلق الأزوج كلّها وجعل لكم مّن الفلك والأنعم ما تركبون‌* لتستو ا على‌ ظهوره ثمّ تذكروا نعمة ربّكم إذا استويتم عليه وتقولوا سبحن الّذى سخّر لنا هذا وما كنّا له مقرنين.

زخرف (43) 12 و 13


[1] برخى از مفسّران گفته‌اند: مقصود از «من نشاء ...» خادمان بت‌ها است. (مجمع‌البيان، ذيل آيه)

[2] تجويز استفاده از گوشت قربانى، ناظر به پندار باطل عرب‌هاى جاهلى است كه استفاده از آن را حرام مى‌دانستند. (الكشّاف، ذيل آيه)

[3] مرجع ضمير «كم» به قرينه آيات ياد شده «قوم عاد» است.

نام کتاب : فرهنگ قرآن نویسنده : مرکز فرهنگ و معارف قرآن    جلد : 5  صفحه : 243
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست