responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : فرهنگ قرآن نویسنده : مرکز فرهنگ و معارف قرآن    جلد : 5  صفحه : 207

9. ظلم‌

151) وجود خصلت ستم‌پيشگى در انسان:

... إنّ الإنسن لظلوم كفّار.

ابراهيم (14) 34

إنّا عرضنا الأمانة على السّموت ... وحملها الإنسن إنّه كان ظلوما جهولا.

احزاب (33) 72

152) ستم‌پيشگى انسان در وفا نكردن به امانت الهى:

إنّا عرضنا الأمانة على السّموت ... وحملها الإنسن إنّه كان ظلوما جهولا.

احزاب (33) 72

153) ستمگرى انسان هنگام رهايى از مشكلات و برخوردارى از آسايش‌

فلمّآ أنجيهم إذا هم يبغون فى الأرض بغير الحقّ .... [1]

يونس (10) 23

10. عُجب‌

154) پيراسته دانستن خويش از خطا و بروز حالت عجب، مورد نهى الهى:

وإذا أنعمنا على الإنسن أعرض ونا بجانبه .... [2]

اسراء (17) 83

وإذا أنعمنا على الإنسن أعرض ونا بجانبه ....

فصلت (41) 51

... هو أعلم بكم إذ أنشأكم مّن الأرض وإذ أنتم أجنّة فى بطون أمّهتكم فلاتزكّوا أنفسكم هو أعلم بمن اتّقى‌.

نجم (53) 32

11. عجله‌

155) عجله و ناشكيبايى انسان در خواسته‌ها و تمايلات خويش:

ولو يعجّل اللّه للنّاس الشّرّ استعجالهم بالخير لقضى إليهم أجلهم ....

يونس (10) 11

ويدع الإنسن بالشّرّ دعآءه بالخير وكان الإنسن عجولًا.

اسراء (17) 11

156) نهفته بودن خصلت عجله در سرشت انسان:

خلق الإنسن من عجل ....

انبياء (21) 37

12. غرور

157) مغرور شدن انسان به پروردگار كريم، مورد توبيخ و سرزنش خداوند:

يأيّها الإنسن ما غرّك بربّك الكريم.

انفطار (82) 6

158) مغرور شدن انسان به پروردگار كريم، امرى شگفت‌آور:

يأيّها الإنسن ما غرّك بربّك الكريم. [3]

انفطار (82) 6

159) غرور و سرمستى انسان هنگام برخوردارى از نعمت:

ولئن أذقنه نعمآء بعد ضرّاء مسّته ليقولنّ ذهب السّيّات عنّى إنّه لفرح فخور.

هود (11) 10

وإذا أذقنا النّاس رحمة فرحوا بها .... [4]

روم (30) 36

... وإنّا إذا أذقنا الإنسن منّا رحمة فرح بها ....

شورى (42) 48


[1] «يبغون فى الأرض بغير الحق» كنايه از ستم كردن به ديگران وتجاوز به حقوق آنان است و به كارگيرى فعل مضارع «يبغون» كه مفيد استمرار است، وجود خوى خودكامگى وقانع نبودن به حقّ خود و تجاوز به حقوق ديگران را بيان مى‌كند.

[2] بنابراين‌كه «نئا بجانبه» به معناى دورى جستن از خداوند و عُجب باشد. (مجمع‌البيان، ذيل آيه)

[3] نكته ياد شده براساس اين احتمال است كه استفهام تعجّبى باشد.

[4] «فرح» به معناى خوشحالى همراه با سرمستى است. (مجمع‌البيان، ذيل آيه)

نام کتاب : فرهنگ قرآن نویسنده : مرکز فرهنگ و معارف قرآن    جلد : 5  صفحه : 207
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست