على اللَّه الكذب .... [1]

مائده (5) 103

25) حرام بودن وصيله از افتراهاى كافران عصر جاهلى بر خداوند:

ما جعل اللَّه من بحيرة ولا سآئِبة ولا وصيلة ولا حام ولكنّ الّذين كفروا يفترون على اللَّه الكذب .... [2]

مائده (5) 103

26) فرزندگزينى، از نسبت‌هاى نارواى كافران عصر بعثت به خداوند:

ألم تر أنّآ أرسلنا الشّيطين على الكفرين تؤزّهم أزًّا* وقالوا اتَّخذ الرَّحمن ولدا.

مريم (19) 83 و 88

27) تحريم حام از بدعت‌ها و افتراهاى كافران عصر جاهلى بر خداوند:

ما جعل اللَّه من بحيرة ولا سآئِبة ولا وصيلة ولا حام ولكنّ الّذين كفروا يفترون على اللَّه الكذب .... [3]

مائده (5) 103

7. افتراى مسيحيان به خدا

28) برگزيدن فرزند، از نسبت‌هاى نارواى مسيحيان به خداوند:

... وقالت النّصرى‌ ...* وقالوا اتّخذ اللَّه ولدا سبحنه ....

بقره (2) 113 و 116

... ولاتقولوا على اللَّه إلّاالحقَّ إنَّما المسيح عيسى ابن مريم رسول اللَّه ... ولاتقولوا ثلثة انتهوا خيرا لّكم إنّما اللَّه إله وحد سبحنه أن يكون له ولد ....

نساء (4) 171

... وقالت النّصرى المسيح ابن اللّه ذلك قولهم بأفوههم يضهون قول الّذين كفروا من قبل قتلهم اللّه أنّى‌ يؤفكون.

توبه (9) 30

29) توبيخ مسيحيان از جانب خداوند، به سبب سخنان دروغين آن‌ها در نسبت دادن فرزندى مسيح (ع) به خدا:

... وقالت النّصرى المسيح ابن اللَّه ذلك قولهم بأفوههم يضهون قول الّذين كفروا من قبل ....

توبه (9) 30

30) ادّعاى تثليث (خدا، عيسى (ع) و روح‌القدس (ع) را سه خدا دانستن)، افترايى از سوى مسيحيان به خداوند:

يأهل الكتب لاتغلوا فى دينكم ولاتقولوا على اللَّه إلّاالحقَّ إنَّما المسيح عيسى ابن مريم رسول اللَّه وكلمته ألقلهآ إلى‌ مريم وروح مّنه فامنوا باللّه ورسله ولاتقولوا ثلثة انتهوا خيرا لّكم إنّما اللَّه إله وحد سبحنه ....

نساء (4) 171

لّقد كفر الّذين قالوا إنّ اللَّه ثالث ثلثة وما من إله إلّاإله وحد ....

مائده (5) 73

31) تبرّى عيسى (ع) از افتراى مسيحيان در نسبت دادن الوهيّت به وى و مادرش:

[1] يكى از معانى «سائبه»، ماده شترى است كه پشت سر هم ده بچه زاييده باشد كه هيچ كدام آن‌ها نر نباشد. (همان)

[2] گوسفند ماده‌اى كه وقتى ماده مى‌زاييد، آن را براى خود نگه مى‌داشتند و وقتى نر مى‌زاييد، آن را براى بت‌ها قرار مى‌دادند. اگر دو قلو ماده و نر مى‌زاييد، نر را به سبب همتاى ماده‌اش، براى بت‌ها قربانى نمى‌كردند و آن را «وصيله» مى‌ناميدند. (همان)

[3] شتر نرى كه از صُلبش ده شتر پديد آيد، براساس اعتقاد عرب جاهلى بايد از باركشى رها شود و از هيچ چراگاه و آبشخورى نبايد منع شود. (مجمع‌البيان، ذيل آيه)