22) انابه داود (ع) به درگاه الهى، در پى توجّه به خطاى خويش:
قال لقد ظلمك بسؤال نعجتك إلى نعاجه وإنّ كثيرا مّن الخلطاء
ليبغى بعضهم على بعض ... و ظنّ داود أنّما فتنَّه فاستغفر ربّه و خرّ راكعا و
أناب.
ص (38) 24
23) آمرزش داود (ع) در پى انابه وى به درگاه الهى:
... وظنّ داود أنّما فتنَّه فاستغفر ربّه وخرّ راكعا وأناب
فغفرنا له ذلك ....
ص (38) 24 و 25
24) رسيدن داود (ع) به مقام خلافت و قضا، در پى استغفار و انابه به
درگاه خداوند:
قال لقد ظلمك بسؤال نعجتك إلى نعاجه وإنّ كثيرا مّن الخلطاء
ليبغى بعضهم على بعض ... وظنّ داود أنّما فتنَّه فاستغفر ربّه وخرّ راكعا وأناب* يداود إنّاجعلنك خليفة فى الأرض فاحكم بين النّاس بالحقّ.
ص (38) 24 و 26
6. سليمان (ع)
25) انابه سليمان (ع) به درگاه الهى:
و وهبنا لداو د سليمن نعم العبد إنّه أوّاب* و لقد فتنّا سليمن و ألقينا على كرسيّه جسدا ثمّ أناب.
ص (38) 30 و 34
26) ستايش خداوند از سليمان (ع) به سبب انابه او به درگاه الهى:
و وهبنا لداود سليمن نعم العبد إنّه أوّاب* ولقد فتنّا سليمن وألقينا على كرسيّه جسدا ثمّ أناب.
ص (38) 30 و 34
27) برخوردار شدن سليمان (ع) از ولايت تكوينى، در پى انابه او به
درگاه الهى:
ولقد فتنّا سليمن وألقينا على كرسيّه جسدا ثمّ أناب* قال ربّ اغفر لى ...* فسخّرنا له الرّيح تجرى بأمره رخاء حيث أصاب* والشّيطين كلّ بنّاء وغوّاص* وءاخرين مقرّنين فى الأصفاد.
ص (38) 34- 38
7. شعيب (ع)
28) انابه شعيب (ع) فقط به درگاه خداوند براى پيشبرد اهداف خود:
قالوا يشعيب ...*
... وما توفيقى إلّاباللَّه عليه توكَّلت وإليه أنيب.
هود (11) 87 و 88
8. كوهها
29) فرمان خداوند به كوهها براى همراهى با داود (ع) در انابه به پيشگاه
خداوند:
و لقد ءاتينا داود منّا فضلا يجبال أوّبى معه ....
سبأ (34) 10
إنّا سخّرنا الجبال معه يسبّحن بالعشىّ والإشراق* والطّير محشورة كلٌّ لّه أوّاب.
ص (38) 18 و 19
9. محمّد (ص)
30) انابه محمّد (ص) فقط به درگاه خدا:
وكذلك أوحينا إليك قرءانا عربيّا ...* ... ذلكم اللّه ربّى عليه توكّلت وإليه أنيب.[1]
شورى (42) 7 و 10
[1] از تقديم «عليه» بر «توكّلت» و «إليه» بر «أنيب» حصر استفاده
مىشود.