27) اطعام به مسكين، از صفات انسان‌هاى با يُمن و بركت:

أو إطعم فى يوم ذى مسغبة* أو مسكينا ذا متربة* أولئك أصحب الميمنة. [1]

بلد (90) 14 و 16 و 18

28) اطعام به مسكين، حقّى برعهده توانمندان:

ولايحضّ على‌ طعام المسكين. [2]

حاقه (69) 34

فى جنَّت يتساءلون‌* عن المجرمين‌* ما سلككم فى سقر* قالوا لم نك من المصلّين‌* ولم نك نطعم المسكين.

مدثر (74) 40- 44

ولاتحضّون على‌ طعام المسكين.

فجر (89) 18

ولايحضّ على‌ طعام المسكين.

ماعون (107) 3

29) قرار گرفتن در زمره اصحاب يمين، از آثار اطعام به مسكين:

أو إطعم فى يوم ذى مسغبة* أو مسكينا ذا متربة* أولئك أصحب الميمنة.

بلد (90) 14 و 16 و 18

نيز---) همين مدخل، اطعام ابرار، اطعام براى كفّاره و پاداش اطعام‌

اطعام به يتيم‌

30) اطعام يتيم سبب رهايى از هواى نفس و وسوسه‌هاى شيطانى:

فلااقتحم العقبة* وما أدرلك ما العقبة* أو إطعم فى يوم ذى مسغبة* يتيما ذا مقربة.

بلد (90) 11 و 12 و 14 و 15

31) قرار گرفتن در زمره اصحاب يمين، از آثار اطعام به يتيم:

أو إطعم فى يوم ذى مسغبة* يتيما ذا مقربة* أولئك أصحب الميمنة.

بلد (90) 14 و 15 و 18

32) اطعام به يتيم خويشاوند در روز گرسنگى و سختى، نشأت گرفته از ايمان به خدا:

فلااقتحم العقبة* وما أدرئك ما العقبة* أو إطعم فى يوم ذى مسغبة* يتيما ذا مقربة

بلد (90) 11 و 12 و 14 و 15 و 17

نيز---) همين مدخل، اطعام ابرار، اطعام براى كفّاره و پاداش اطعام‌

اطعام خدا

33) خالقيّت و ولايت خداوند، منشأ اطعام او به بندگان:

قل أغير اللَّه أتّخذ وليًّا فاطر السّموت والأرض وهو يطعم ولايطعم ....

انعام (6) 14

فإنّهم عدوّ لّى إلّاربّ العلمين‌* الّذى خلقنى فهو يهدين‌* والّذى هو يطعمنى ويسقين.

شعراء (26) 77- 79

34) اطعام نكردن كافران به نيازمندان به بهانه عدم تعلّق مشيّت خداوند به اطعام آنان:

[1] بنا بر قولى مقصود از «اصحاب الميمنه» انسان‌هايى با يمن و بركت است. (همان)

[2] توانمندان در اين‌جا كسانى‌اند كه به آنان فقيران و «مساكين» گفته نمى‌شود؛ هر چند داراى سرمايه فراوان نباشند. خداوند در مقام توبيخ گروهى از اهل دوزخ، يكى از جرايم آنان را اطعام نكردن به مسكين برمى‌شمرد؛ از اين مطلب استفاده مى‌شود كه اين‌گونه افراد بايد از توانمندان باشند؛ و گرنه خطاب و سرزنش لغو مى‌شود؛ از سوى ديگر، اضافه كلمه «طعام» به «مسكين» گوياى حقّ مستمندان است.