قلنا ينار كونى بردا وسلما على إبرهيم* ونجّينه ولوطا إلى الأرض الّتى بركنا فيها
[1] امام باقر (ع) در حديثى مىفرمايد: منظور از «مُلكاً عظيماً»
امامت است. (كافى، ج 1، ص 206، ح 5)
[2] جمله «اخلفنى فى قومى» مىفهماند كه موسى، هارون (ع) را به
امامت و رهبرى بنىاسرائيل منصوب كرد. اگر پيامبرى با امامت و رهبرى تفاوتى نداشت،
نيازى نبود موسى (ع)، هارون را كه از پيامبران بود، به امامت منصوب كند.
[3] در روايات متعدّد، امانت در آيات مزبور به امامت و ولايت
تفسير شده است. (نورالثقلين، ذيل آيه)
[4] در روايات متعدّد، امانت در آيات مزبور به امامت و ولايت
تفسير شده است. (نورالثقلين، ذيل آيه)
[5] طبق روايت، «اليوم أكملت ...» در شأن امام على (ع) و درباره
امامت حضرت است. (مجمعالبيان؛ الدّرّالمنثور، ذيل آيه)
[6] زمانى كه ابراهيم (ع) در امتحانهاى الهى توفيق يافت، مقام
نبوّت داشت و رسيدن به مقام امامت پس از توفيق ياد شده، نشان مىدهد كه اين مقام
از مقام نبوّت برتر است.