تنزيه اليسع (ع)

2) مبرّا بودن اليسع (ع) از هرنوع شرك:

وإسمعيل واليسع ...* ... ولو أشركوا لحبط عنهم مّا كانوا يعملون. [1]

انعام (6) 86 و 88

حكمت اليسع (ع)---) همين مدخل، فضايل اليسع (ع)، حكمت‌

خوش‌نامى اليسع (ع)---) همين مدخل، فضايل اليسع (ع)، خوش‌نامى‌

فضايل اليسع (ع)

1. اسوه بودن‌

3) پيامبر اسلام (ص) مأمور به الگوگيرى از هدايت‌هاى الهى اليسع (ع):

وإسمعيل واليسع ...* أولئك الّذين هدى اللّه فبهدهم اقتده .... [2]

انعام (6) 86 و 90

2. برترى‌

4) اليسع (ع) پيامبرى برترى يافته بر اهل زمانش:

وإسمعيل واليسع ... وكلًّا فضّلنا على العلمين. [3]

انعام (6) 86

5) برترى اليسع (ع) مانند ساير انبيا بر تمام مردم جهان:

وإسمعيل واليسع ... وكلًّا فضّلنا على العلمين. [4]

انعام (6) 86

3. برگزيدگى‌

6) اليسع (ع) از انسان‌هاى برگزيده خداوند:

وإسمعيل واليسع ...* وكلًّا فضّلنا على العلمين ... واجتبينهم ....

انعام (6) 86 و 87

واذكر إسمعيل واليسع ... وكلٌّ مّن الأخيار.

ص (38) 48

4. تقوا

7) اليسع (ع)، از انسان‌هاى پرهيزگار:

واذكر إسمعيل واليسع ...* ... وإنّ للمتّقين لحسن ماب ....

ص (38) 48 و 49

5. حُسن عاقبت‌

8) حُسن عاقبت اليسع (ع) با برخوردارى ازنعمت‌هاى بهشتى:

واذكر إسمعيل واليسع ...* ... وإنّ للمتّقين لحسن ماب‌* جنَّت عدن مّفتّحة لّهم الأبوب‌* متّكين فيها يدعون فيها بفكهة كثيرة و شراب‌* و عندهم قصرت الطّرف أتراب. [5]

ص (38) 48- 52

6. حكمت‌

9) اليسع (ع)، برخوردار از حكمت خدادادى:

وإسمعيل واليسع ...

[1] از «لو» كه بر امتناع شرط دلالت دارد، استفاده مى‌شود كه اليسع (ع) از هر نوع شرك مبرّا بوده است.

[2] منظور از اين هدايت، هدايت بلاواسطه الهى است كه همه پيامبران آن را دارند و مأمور بودن پيامبراسلام (ص) در اقتدا به هدايت آنان از اين جهت است كه آن پيامبران از حيث زمان، بر پيامبراسلام (ص) مقدم بودند و پيش‌تر از آن حضرت، اين هدايت الهى را دريافت كردند.

[3] درباره «العالمين» دو احتمال وجود دارد: 1. عموم آن عرفى بوده، به جوامع عصر خود آن پيامبران ناظر است؛ 2. عموم آن حقيقى بوده، مقصود از آن اين است كه پيامبران ياد شده از اين جهت كه از هدايت بلاواسطه الهى برخوردارند مجموعه آن‌ها بر همه مردم برترى دارند.

[4] همان.

[5] «جنّات عدن» و آيات بعدى، بيان و توضيح «حُسن مأب» است.