... ولاتكرهوا فتيتكم على البغاء إن أردن تحصّنا ... ومن يكرههّنّ فإنّ اللّه من بعد إكرههنّ غفور رّحيم. [1]

نور (24) 33

احكام اكراه‌

5) عدم جواز اكراه زنان به هدف به دست آوردن مهريّه داده شده به آنان:

... لا يحلّ لكم أن ترثوا النّسآء كرها ولاتعضلوهنّ لتذهبوا ببعض مآءاتيتموهنّ ....

نساء (4) 19

6) جواز اكراه زنان براى واگذاشتن مهريّه خود در صورت ارتكاب فحشا از سوى آنان:

... لايحلّ لكم أن ترثوا النّسآء كرها ولاتعضلوهنّ لتذهبوا ببعض مآ ءاتيتموهنّ إلّاأن يأتين بفحشة مّبيّنة ....

نساء (4) 19

7) جواز اكراه مردم به پرداخت زكات از سوى امام مسلمانان:

خذ من أمولهم صدقة تطهّرهم و تزكّيهم بها .... [2]

توبه (9) 103

8) حرام بودن اكراه كنيزان عفيف بر زنا:

... ولاتكرهوا فتيتكم على البغاء ان اردن تحصّنا ....

نور (24) 33

نيز---) همين مدخل، آثار اكراه، اكراه زنان‌

اكراه اصحاب كهف---) همين مدخل، اكراه بر ارتداد

اكراه انبيا---) همين مدخل، اكراه بر ارتداد

اكراه بر ارتداد

9) اظهار كفر و ارتداد از سوى برخى مسلمانان صدر اسلام، بر اثر اكراه مشركان مكّه:

من كفر باللّه من بعد إيمنه إلّامن أكره وقلبه مطمئنّ بالإيمن .... [3]

نحل (16) 106

10) تهديد شعيب (ع) و همراهان وى به اكراه بر ارتداد يا خروج از شهر و ديار از سوى قوم وى:

قال الملأ الّذين استكبروا من قومه لنخرجنّك يشعيب والّذين ءامنوا معك من قريتنآ أو لتعودنّ فى ملّتنا .... [4]

اعراف (7) 88

11) تهديد پيامبران بر ارتداد و روى آوردن به شرك يا خروج از شهر و ديار از سوى كافران:

وقال الَّذين كفروا لرسلهم لنخرجنّكم مّن أرضنآ أو لتعودنّ فى ملّتنا ....

ابراهيم (14) 13

[1] . استفاده ياد شده با توجّه به جمله «فإنّ اللّه من بعد إكراههنّ غفورٌ رحيم» است كه منظور، آمرزش اكراه‌شدگان است.

[2] از امام صادق (ع) روايت شده است: امام، مردم را مجبور مى‌كند كه از اموال آنان زكات گرفته شود؛ زيرا خداى عزّوجلّ فرموده: از اموال آنان صدقه بگير. (بحارالأنوار، ج 93، ص 86، ح 7)

[3] طبق شأن نزول، آيه درباره گروهى از مسلمانان صدر اسلام (از جمله عمّار ياسر و پدر و مادرش) كه از سوى مشركان مكّه براى اظهار كفر و بازگشت به آيين شرك‌آلود، تحت شكنجه شديد قرار گرفتند، نازل شد. براساس اين نقل، عمّار ياسر بر اثر شكنجه مجبور شد در ظاهر اظهار كفر و ارتداد كند؛ امّا قلب او مملوّ از ايمان بود. (مجمع‌البيان، ذيل آيه)

[4] از «لام» قسم «لنخرجنّك» استفاده مى‌شود كه آنان تصميم قطعى داشتند يكى از اين دو كار را درباره حضرت شعيب (ع) و مؤمنان انجام دهند.