137) اعتراف يوسف (ع) به نيكى پادشاه مصر در حقّ او:
ورودته الّتى هو فى بيتها عن نّفسه وغلّقت الأبوب وقالت هيت لك
قال معاذ اللَّه إنّه ربّى أحسن مثواى ....[1]
يوسف (12) 23
اقرار يونس (ع)
138) اجابت دعاى يونس (ع) و رهايى وى از اندوه در پى اعتراف به ستم و
خطاى خويش:
و ذاالنّون إذ ذّهب مغضبا فظنّ أن لّن نّقدر عليه فنادى فى
الظّلمت أن لّاإله إلّاأنت سبحنك إنّى كنت من الظلمين.
انبياء (21) 87
اقرار يهود
139) اقرار يهود به حقّانيّت پيامبر (ص):
وإذا لقوا الّذين ءامنوا قالوا ءامنّا وإذا خلا بعضهم إلى بعض
قالوا أتحدّثونهم بما فتح اللَّه عليكم ليحاجّوكم به عند ربّكم أفلاتعقلون.[2]
بقره (2) 76
اقرع بن حابس
اقرع بن حابس، از قبيله بنى تميم و از مؤلّفة القلوب است. [3] برخى مفسّران، نزول آيات 4 و 5 حجرات
را پس از آن دانستهاند كه وى و ديگر افراد قبيله بنىتميم با بىادبى، پيامبر (ص)
را از پشت حجرهها صدا مىزدند. [4] همچنين از وى در شأن نزول آيه 52 انعام (6) و 28 كهف (18) ياد شده
است. [5]
[1] «هاء» در «إنّه ربّى» به نظر بيشتر مفسّران، به همسر زليخا
برمىگردد. (مجمعالبيان، ذيل آيه)
[2] طبق شأن نزول، آيه فوق درباره يهود است و مقصود از «آمنّا»
تصديق ويژگىهاى پيامبر موعود در تورات و تطبيق آن با رسولاكرم (ص) است.
(مجمعالبيان، ذيل آيه)
[3] الطّبقات، ابنخياط، ص 84؛ الاستيعاب، ج 1، ص 193. لازم به
ذكر است كه «مؤلّفة القلوب» كسانىاند كه براى جلب محبّت آنها اقدام مىشود.