[1] . مراد از «بهم جميعاً» يوسف و بنيامين و برادرش [يهودا يا
روبيل] مىباشند. (تفسير الاصفى، ج 1، ص 584؛ تفسير القرآن العظيم، ابن ابى حاتم،
ج 7، ص 2184)
[2] . «من شىء» در آيه، گوياى اين است كه پيامبران ياد شده، از
هرگونه شرك منزّه و مبرّا بودهاند. (التفسير الكبير، ج 6، ص 456)
(3) . تقديم «عليه» بر «توكلت» گوياى حصر
است. (التفسير المنير، ج 13، ص 24)آيت
الله هاشمى رفسنجانى و برخى از محققان مركز فرهنگ ومعارف قرآن، فرهنگ قرآن، 33جلد،
موسسه بوستان كتاب - قم، چاپ: اول، 1384.
[4] . بنابر اينكه بگوييم ضميرهاى جمع در آيه 90 به پيامبرانى باز
مىگردد كه در سلسله آيات 48- 90 از آنان ياد شده است. (مجمع البيان، ج 7-/ 8، ص
97)