[1] . با توجه به ارتباطى كه ميان اين آيه و آيه 106 وجوددارد كه
مىفرمايد در شرايط و زمان لازم تقيه امرى جايز است اما انسان نبايد هميشه به
اظهار ظاهرى كفر تن در دهد بلكه در صورت امكان بايد محيط كفر را ترك نمايد برداشت
ياد شده به دست مىآيد.
[2] . از جمله معانى «دعاء» عبادت است. (مجمع البحرين، ج 1، ص 36،
«د ع و»