25. رزق‌

29. بهره‌مند شدن مسلمانان صدر اسلام، پس از هجرت در راه خدا، از روزيهاى پاكيزه:

وَ اذْكُرُوا إِذْ أَنْتُمْ قَلِيلٌ مُسْتَضْعَفُونَ فِي الْأَرْضِ‌ ... وَ رَزَقَكُمْ مِنَ الطَّيِّباتِ‌ [1] ...

انفال (8) 26

30. توسعه در رزق و روزى انسان، پيامد هجرت در راه خدا:

وَ مَنْ يُهاجِرْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ يَجِدْ فِي الْأَرْضِ‌ ...

وَ سَعَةً [2] ...

نساء (4) 100

31. بهره‌مندى از روزى نيكوى خدادادى، پيامد هجرت در راه خدا و دور شدن از شهر و ديار خود:

وَ الَّذِينَ هاجَرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ‌ ... لَيَرْزُقَنَّهُمُ اللَّهُ‌ ....

حجّ (22) 58

26. رضايت خدا

32. هجرت در راه خدا، زمينه كسب رضايت خدا:

الَّذِينَ آمَنُوا وَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً عِنْدَ اللَّهِ وَ أُولئِكَ هُمُ الْفائِزُونَ‌ يُبَشِّرُهُمْ رَبُّهُمْ بِرَحْمَةٍ مِنْهُ وَ رِضْوانٍ وَ جَنَّاتٍ لَهُمْ فِيها نَعِيمٌ مُقِيمٌ.

توبه (9) 20-/ 21

وَ السَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهاجِرِينَ وَ الْأَنْصارِ وَ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسانٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ وَ أَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي تَحْتَهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها أَبَداً ذلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ.

توبه (9) 100

27. رفع ترس‌

33. مسلمانان تا پيش از هجرت به مدينه، همواره هراسان از گرفتار آمدن به چنگ دشمنان و نابود شدن به دست آنان:

وَ اذْكُرُوا إِذْ أَنْتُمْ قَلِيلٌ مُسْتَضْعَفُونَ فِي الْأَرْضِ تَخافُونَ أَنْ يَتَخَطَّفَكُمُ النَّاسُ‌ [3] ...

انفال (8) 26

فَخَرَجَ مِنْها خائِفاً يَتَرَقَّبُ قالَ رَبِّ نَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ.

قصص (28) 21

28. رنج موقت‌

34. رنج و مشقت موقت، پيامد حتمى هجرت در راه خدا:

وَ مَنْ يُهاجِرْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ يَجِدْ فِي الْأَرْضِ مُراغَماً كَثِيراً وَ سَعَةً [4] ...

نساء (4) 100

29. سختى‌

35. ترك وطن و هجرت در راه خدا، داراى مشكلات و ناملايمات:

وَ الَّذِينَ هاجَرُوا ... الَّذِينَ صَبَرُوا ....

نحل (16) 41 و 42

ثُمَّ إِنَّ رَبَّكَ لِلَّذِينَ هاجَرُوا مِنْ بَعْدِ ما فُتِنُوا [5] ....

نحل (16) 110

وَ الَّذِينَ هاجَرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ ثُمَّ قُتِلُوا أَوْ ماتُوا ...

وَ إِنَّ اللَّهَ لَعَلِيمٌ حَلِيمٌ.

حجّ (22) 58 و 59

[1] . «واذكروا» خطاب به مهاجران است. (مجمع البيان، ج 3- 4، ص 822؛ معالم التنزيل، بغوى، ج 2، ص 284).

[2] . «سعة» به توسعه در رزق تفسير شده است. (مجمع البيان، ج 3- 4، ص 152؛ الكشف و البيان، ثعلبى، ج 3، ص 373).

[3] . «واذكروا» خطاب به مهاجران است و فقره «اذ انتم قليل» در مورد قبل از هجرت مسلمانان بود كه تعدادشان اندك بود. (مجمع البيان، ج 3- 4، ص 822؛ معالم التنزيل، بغوى، ج 2، ص 284).

[4] . انسان مهاجر اگر چه به واسطه خوف از واقع شدن در مشقت و محنت در سفر، ممكن است از هجرت كراهت داشته باشد ولى نبايد بترسد، زيرا خداوند وعده داده كه جاى مناسب زندگى به او خواهد داد كه همان سبب ذلت دشمنانش خواهد شد. (التفسير الكبير، ج 4، ص 198)

[5] . «فتنوا» يعنى در راه هجرت‌شان عذاب ديدند و اذيّت‌شدند. (مجمع‌البيان، ج 5-/ 6، ص 599)