وضو به فتح به معناى آبى است كه با آن وضو گرفته مىشود و به ضمّ
به معناى انجام دادن و شستن است[4] و در اصطلاح شرع شستن صورت و دستها به طرز مقرّر شرع پيش از نماز
و مسح اعضاى مخصوص است به نحوى كه شارع حكيم بيان كرده است.[5] مقصود از وضوء در اين مدخل معناى
اصطلاحى است و از جمله «و اذا قمتم الى الصّلوة
فاغسلوا ...» و بعضى آيات مفيد معناى طهارت و وضو استفاده شده است.
آسانگيرى در وضو
1. آسانگيرى در وضو، با تشريع تيمّم بدل از آن، براى بيماران و
فاقدان آب:
[1] . مقصود از «بعضهم اولى ببعض» اولويّت در توارث ومراد از «فعل
معروف» وصيّت مالى به غير از خويشان است، و در صورتى كه بر اساس متعارف باشد مشكلى
ندارد. (انوارالتنزيل، بيضاوى، ج 3، ص 373)
[2] . ظاهر آيه بر وجوب وصيّت دلالت دارد، امّا گفته شده كه وجوب،
نسخ شده است ليكن حداقلّ آيه بر جواز و استحباب وصيّت دلالت دارد. (كنزالعرفان، ج
2، ص 90؛ مجمعالبيان، ج 1-/ 2، ص 483؛ الميزان، ج 1، ص 439)
[3] . حكم مذكور، بعداً با آيات ارث نسخ گرديد. (مجمعالبيان، ج
1-/ 2، ص 602)