وصيّت در لغت به معناى از ديگرى عمل به چيزى را پيشاپيش خواستن،
عهد و پيمان و وصل كردن است[1] و در اصطلاح فقهى به معناى تمليك چيزى به ديگرى نسبت به بعد از
مرگ خويش مىباشد.[2]
و آن عقدى است محتاج به ايجاب و قبول. وصيّت كردن بر مسلمان واجب است.
در اين مدخل معناى اصطلاحى مورد نظر است. در اين مدخل از واژه «وصىّ»،
«الوصيّة» و مشتقّات آن استفاده شده است.
اهمّ عناوين: تغيير وصيّت، حكم وصيّت و گواهان وصيّت.