[1] وَ لا تَذَرُنَّ وَدًّا ...

نوح (71) 21 و 23

4. دعوت صاحبان زر و زور قوم نوح از مردم، براى حمايت از بت ودّ:

قالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي وَ اتَّبَعُوا مَنْ لَمْ يَزِدْهُ مالُهُ وَ وَلَدُهُ إِلَّا خَساراً وَ قالُوا لا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَ لا تَذَرُنَّ وَدًّا ... [2]

نوح (71) 21 و 23

محبّت به ودّ

5. دوستى و علاقه قوم نوح به بت ودّ:

قالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي‌ ... وَ قالُوا لا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَ لا تَذَرُنَّ وَدًّا ... [3]

نوح (71) 21 و 23

ودود/ اسماوصفات‌

ودود از اسماى حسناى الهى است. اين اسم و صفت الهى، مبالغه در دوستى و علاقه و محبّت است؛ يعنى خداوند بندگان خود را بسيار دوست دارد و به آنان مهر مى‌ورزد. اين اسم الهى دو بار در قرآن آمده است: [4]

... إِنَّ رَبِّي رَحِيمٌ وَدُودٌ.

هود (11) 90

نيز---) بروج (85) 14

وديعه---) امانت‌

وديعة بن ثابت‌

وديعة بن زيد بن مالك از بنى‌اميّه و از بانيان مسجد ضرار بود. [5] بنا بر نقل مفسّران آيات 107 و 108 توبه (9) درباره تعدادى از منافقان، از جمله وى دانسته شده است كه به قصد زيان و اختلاف‌افكنى مسجدى را ساختند و از پيامبر صلى الله عليه و آله دعوت كردند كه در آن اقامه جماعت نمايد. با نزول آيات مذكور پيامبر صلى الله عليه و آله از اقامه نماز در آن برحذر داشته شد. [6]

ورع---) تقوا

وزارت‌

وزارت‌ [7] عبارت است از شغل و مقام «وزير»، [8] و وزير كسى است كه بار گران امير خود را تحمّل مى‌كند [9] و اين واژه در معانى معاون و هم‌پشت و مددكار و آن‌كه بار گران كشور را عهده‌دار شود [10] به‌كار

[1] . ذكر بت [ودّ و ...] پس از ذكر «آلهتكم» كه عموميّت دارد، بيانگر معروف بودن و احترام آنها است. (مجمع‌البيان، ج 9-/ 10، ص 547)

[2] . با توجّه به اين نكته است كه «مال» مظهر زر و قدرت اقتصادى و «ولد» نماد زور و قدرت سياسى است كه از كثرت افراد نشأت مى‌گيرد.

[3] . در علّت نام‌گذارى بت ودّ به اين اسم، گفته شده كه براى علاقه و محبّت قوم نوح به اين بت نام وى «ودّ» ناميده شده است. (مفردات، ص 861، «ودد»)

[4] . اسما و صفات الهى، فقط در قرآن، ج 2، ص 1455.

[5] . السيرة النبويّه، ابن‌هشام، ج 2، ص 523.

[6] . جامع‌البيان، ج 7، جزء 11، ص 32؛ روح‌المعانى، ج 7، جزء 11، ص 27.

[7] . مفردات، ص 868، «وزر».

[8] . معارف و معاريف، ج 10، ص 344.

[9] . مفردات، ص 868، «وزر».

[10] . مفردات، ص 868، «وزر»؛ نثر طوبى‌، ج 2، ص 548، «و- ز- ر».