الْآخِرَةَ وَ يَرْجُوا رَحْمَةَ رَبِّهِ‌ ....

زمر (39) 9

... وَ قَدْ كانُوا يُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ وَ هُمْ سالِمُونَ‌ [1].

قلم (68) 43

687. وجوب قرار دادن اعضاى هفت‌گانه (پيشانى، دو كف دست، و سر زانوها و سر دو انگشت بزرگ پا) بر زمين، هنگام سجده:

وَ أَنَّ الْمَساجِدَ لِلَّهِ فَلا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَداً [2].

جنّ (72) 18

4. صلوات‌

688. وجوب صلوات بر محمّد صلى الله عليه و آله در تشهّد:

إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ‌ [3] ...

احزاب (33) 56

5. قرائت‌

689. وجوب اعتدال در صدا به هنگام قرائت نماز:

... وَ لا تَجْهَرْ بِصَلاتِكَ وَ لا تُخافِتْ بِها وَ ابْتَغِ بَيْنَ ذلِكَ سَبِيلًا.

اسراء (17) 110

6. قصد قربت‌

690. وجوب اقامه نماز به قصد قربت و نيّت خالص:

حافِظُوا عَلَى الصَّلَواتِ وَ الصَّلاةِ الْوُسْطى‌ وَ قُومُوا لِلَّهِ قانِتِينَ.

بقره (2) 238

إِنَّ الْمُنافِقِينَ يُخادِعُونَ اللَّهَ وَ هُوَ خادِعُهُمْ وَ إِذا قامُوا إِلَى الصَّلاةِ قامُوا كُسالى‌ يُراؤُنَ النَّاسَ‌ ....

نساء (4) 142

قُلْ إِنَّ صَلاتِي‌ ... لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ.

انعام (6) 162

وَ ما أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفاءَ وَ يُقِيمُوا الصَّلاةَ وَ يُؤْتُوا الزَّكاةَ وَ ذلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ [4].

بيّنه (98) 5

7. قيام‌

691. وجوب نماز گزاردن، به صورت ايستادن:

حافِظُوا عَلَى الصَّلَواتِ وَ الصَّلاةِ الْوُسْطى‌ وَ قُومُوا لِلَّهِ قانِتِينَ‌ [5].

بقره (2) 238

الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِياماً وَ قُعُوداً [6] ...

آل‌عمران (3) 191

فَإِذا قَضَيْتُمُ الصَّلاةَ فَاذْكُرُوا اللَّهَ قِياماً [7] ...

نساء (4) 103

8. نيّت‌

692. وجوب نيّت، در نماز:

حافِظُوا عَلَى الصَّلَواتِ وَ الصَّلاةِ الْوُسْطى‌ وَ قُومُوا لِلَّهِ قانِتِينَ‌ [8].

بقره (2) 238

[1] . امر به سجود، مفيد وجوب آنها است. (كنزالعرفان، ج 1، ص 124 و 126)

[2] . بنا بر قولى، مقصود از «المساجد» اعضاى هفت‌گانه‌انسان است كه به وسيله آنها سجده مى‌شود و اين قول به واسطه سخن پيامبر صلى الله عليه و آله تأييد مى‌گردد كه فرمود: مأمور شدم كه با هفت عضو سجده كنم. (زبدةالبيان، ص 126)

[3] . ظاهر «صلوا» دالّ بر وجوب است و احتمال دارد مقصود از اين وجوب [صلوات‌] همان صلواتى باشد كه جزء تشهد است. (زبدةالبيان، ص 131)

[4] . ذكر «و يقيموا الصّلوة» بعد از «ليعبدوا اللَّه مخلصين» از باب ذكر خاصّ پس از عامّ است و اخلاص در آن جريان دارد.

[5] . از اين آيه به وجوب قيام در نماز استدلال شده است. (مجمع‌البيان، ج 1-/ 2، ص 600؛ كنزالعرفان، ج 1، ص 115)

[6] . روايت امام باقر عليه السلام مؤيد برداشت مزبور است كه‌فرمود: مقصود از «الّذين يذكرون اللَّه قياماً» [نمازگزار] سالم است كه بايد نماز را به صورت ايستاده بخواند. (الكافى، ج 3، ص 411، ح 11؛ تفسير عيّاشى، ج 1، ص 211، ح 1745)

[7] . احتمال داده شده كه «فاذكروا اللّه» ... به اين معنا باشدكه نماز را در حال صحّت و سلامت، ايستاده بخوانيد. (زبدةالبيان، ص 179)

[8] . «للّه» اشاره بر وجوب نيّت در نماز دارد. (كنزالعرفان، ج 1، ص 115)