حِذْرَهُمْ وَ أَسْلِحَتَهُمْ‌ ....

نساء (4) 102

7. به نماز ايستادن گروهى از مسلمانان و پاسدارى گروهى ديگر، شيوه برپايى نماز خوف در حال جنگ به صورت جماعت:

وَ إِذا كُنْتَ فِيهِمْ فَأَقَمْتَ لَهُمُ الصَّلاةَ فَلْتَقُمْ طائِفَةٌ مِنْهُمْ مَعَكَ وَ لْيَأْخُذُوا أَسْلِحَتَهُمْ فَإِذا سَجَدُوا فَلْيَكُونُوا مِنْ وَرائِكُمْ وَ لْتَأْتِ طائِفَةٌ أُخْرى‌ [1] ...

نساء (4) 102

8. حضور گروه دوم از رزمندگان به نماز جماعت در ركعت دوم نماز خوف بعد از فراغت گروه اوّل از ركعت اوّل، شيوه برپايى نماز خوف به جماعت:

... فَإِذا سَجَدُوا فَلْيَكُونُوا مِنْ وَرائِكُمْ وَ لْتَأْتِ طائِفَةٌ أُخْرى‌ لَمْ يُصَلُّوا فَلْيُصَلُّوا ....

نساء (4) 102

9. وجوب حمل سلاح هنگام خواندن نماز خوف با جماعت:

وَ إِذا كُنْتَ فِيهِمْ فَأَقَمْتَ لَهُمُ الصَّلاةَ فَلْتَقُمْ طائِفَةٌ مِنْهُمْ مَعَكَ وَ لْيَأْخُذُوا أَسْلِحَتَهُمْ‌ ....

نساء (4) 102

10. وجوب مراقبت و هوشيارى براى نمازگزاران در مقابل دشمن در هنگام برگزارى نماز خوف به جماعت:

وَ إِذا كُنْتَ فِيهِمْ فَأَقَمْتَ لَهُمُ الصَّلاةَ فَلْتَقُمْ طائِفَةٌ مِنْهُمْ مَعَكَ وَ لْيَأْخُذُوا أَسْلِحَتَهُمْ‌ ... وَ لْيَأْخُذُوا حِذْرَهُمْ وَ أَسْلِحَتَهُمْ‌ ....

نساء (4) 102

11. جواز كنار گذاشتن سلاح در نماز خوف در صورت بيمارى يا در آزار بودن به سبب باران با حفظ هوشيارى و مراقبت:

... وَ لا جُناحَ عَلَيْكُمْ إِنْ كانَ بِكُمْ أَذىً مِنْ مَطَرٍ أَوْ كُنْتُمْ مَرْضى‌ أَنْ تَضَعُوا أَسْلِحَتَكُمْ وَ خُذُوا حِذْرَكُمْ‌ ....

نساء (4) 102

12. كفايت تكبير و تهليل هنگام شدّت خوف:

فَإِنْ خِفْتُمْ فَرِجالًا أَوْ رُكْباناً [2] ...

بقره (2) 239

13. اهمّيّت نماز جماعت حتّى به هنگام ترس از هجوم دشمن:

وَ إِذا كُنْتَ فِيهِمْ فَأَقَمْتَ لَهُمُ الصَّلاةَ فَلْتَقُمْ طائِفَةٌ مِنْهُمْ مَعَكَ‌ [3] ...

نساء (4) 102

14. جواز اقتداى هر يك از دو گروه مجاهدان در هنگام خوف با يكى از دو ركعت نماز امام با جماعت:

... فَلْتَقُمْ طائِفَةٌ مِنْهُمْ مَعَكَ‌ ... وَ لْتَأْتِ طائِفَةٌ أُخْرى‌ لَمْ يُصَلُّوا فَلْيُصَلُّوا مَعَكَ‌ ....

نساء (4) 102

15. كفايت نماز خوف با ايما و اشاره:

فَإِنْ خِفْتُمْ فَرِجالًا أَوْ رُكْباناً [4] ...

بقره (2) 239

نماز خوف با جماعت‌

16. برگزارى نماز خوف با جماعت در حالت جنگ برعهده فرماندهى نيروها:

وَ إِذا كُنْتَ فِيهِمْ فَأَقَمْتَ لَهُمُ الصَّلاةَ فَلْتَقُمْ‌

[1] . امام صادق عليه السلام: يك گروه با امام نماز بخوانند و گروه ديگر مراقب دشمن باشند. گروه اوّل نماز را فرادا كنند تا گروه دوّم به ركعت دوم امام جماعت برسند. (تفسير نورالثقلين، ج 1، ص 544، ح 537)

[2] . عن ابى‌عبداللّه عليه السلام فى صلاة الزحف قال: تكبير و تهليل، يقول اللّه‌اكبر، يقول اللّه «فان خفتم فرجالًا او ركباناً». (بحارالانوار، ج 89، ص 93)

[3] . استفاده نكته فوق بر اساس اين است كه امر به اقامه نماز با جماعت حتّى در صورت ترس از دشمن شده است. (كنزالعرفان، ج 1، ص 191)

[4] . در صورت عدم امكان اقامه نماز با اجزا و شرايط، به جا آوردن آن با ايما و اشاره كفايت مى‌كند. (زبدةالبيان، ج 1، ص 180)