[1] . روز جمعهاى كاروانى از تجّار وارد مدينه شد. مردم در نماز
جمعه شركت كرده بودند و رسول خدا صلى الله عليه و آله مشغول خطبه بود كه كاروانيان
براى اعلان، طبل و دايره كوبيدند. مؤمنان به جز دوازده نفر نماز و رسول خدا صلى
الله عليه و آله را رها كردند و به طرف كاروانيان متفرّق شدند كه آيه شريفه نازل
شد. (تفسير قمى، ج 2، ص 367؛ الدرالمنثور، ج 8، ص 165-/ 166؛ مجمعالبيان، ج 9-/
10، ص 433)