[1] مَعْلُوماتٍ عَلى‌ ما رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِيمَةِ الْأَنْعامِ فَكُلُوا مِنْها وَ أَطْعِمُوا الْبائِسَ الْفَقِيرَ.

حج (22) 28

نماز قصر---) همين مدخل، نماز مسافر

نماز كافران‌

469. سوت كشيدن و كف زدن، نماز كافران در مسجدالحرام:

وَ ما كانَ صَلاتُهُمْ عِنْدَ الْبَيْتِ إِلَّا مُكاءً وَ تَصْدِيَةً فَذُوقُوا الْعَذابَ بِما كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ.

انفال (8) 35

نيز---) همين مدخل، كافران و نماز

نمازگزاران‌

470. پايبندى به نماز و به‌جا آوردن دايمى آن، از نشانه‌هاى نمازگزاران حقيقى:

إِلَّا الْمُصَلِّينَ‌ الَّذِينَ هُمْ عَلى‌ صَلاتِهِمْ دائِمُونَ.

معارج (70) 22 و 23

471. مداومت و مراقبت بر انجام دادن به موقع نماز، نشانه نمازگزار واقعى:

وَ الَّذِينَ هُمْ عَلى‌ صَلاتِهِمْ يُحافِظُونَ.

معارج (70) 34

472. نمازگزاران بى‌اعتقاد به معاد و تكذيبگر كيفرهاى الهى، مورد نفرين خداوند:

أَ رَأَيْتَ الَّذِي يُكَذِّبُ بِالدِّينِ‌ فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّينَ‌ [2].

ماعون (107) 1 و 4

473. نمازگزاران غافل و سهل انگار در امر نماز، گرفتار نفرين و عذاب الهى:

فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّينَ‌ الَّذِينَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ.

ماعون (107) 4 و 5

474. نمازگزاران رياكار، مبتلا به عذاب و نفرين خداوند:

فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّينَ‌ الَّذِينَ هُمْ يُراؤُنَ.

ماعون (107) 4 و 6

475. نمازگزاران بى‌اعتنا به نيازهاى مردم، گرفتار نفرين خداوند:

فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّينَ‌ وَ يَمْنَعُونَ الْماعُونَ.

ماعون (107) 4 و 7

476. نمازگزاران پرخاشگر و طردكننده يتيمان، مورد نفرين خداوند:

أَ رَأَيْتَ الَّذِي يُكَذِّبُ بِالدِّينِ‌ فَذلِكَ الَّذِي يَدُعُّ الْيَتِيمَ‌ وَ يَمْنَعُونَ الْماعُونَ.

ماعون (107) 1 و 2 و 7

477. نمازگزاران رويگردان از اطعام مساكين و اعراض‌كننده از تشويق ديگران به آن، مورد نفرين خداوند:

أَ رَأَيْتَ الَّذِي يُكَذِّبُ بِالدِّينِ‌ وَ لا يَحُضُّ عَلى‌ طَعامِ الْمِسْكِينِ‌ وَ يَمْنَعُونَ الْماعُونَ.

ماعون (107) 1 و 3 و 7

احترام نمازگزاران‌

478. بهره‌مندى از بهشت همراه با احترام و تكريم، پاداش نمازگزاران خائف از پروردگار:

إِلَّا الْمُصَلِّينَ‌ وَ الَّذِينَ هُمْ مِنْ عَذابِ رَبِّهِمْ‌

[1] . براساس روايتى از امام صادق عليه السلام مقصود از «و يذكروااسم اللَّه» تكبيرهايى است كه در تعقيب پانزده نماز كه اول آنها ظهر عيد است. (تفسير نور الثقلين، ج 3، ص 490، ح 82)

[2] . «فاء» در «فويل» براى تفريع است و دلالت دارد كه مراد از «مصلّين» نفرين شده همان كسانى‌اند كه قبلًا وصف شده‌اند