[1] . مقصود از «إذا نودى للصّلوة» اذان است. (مجمع البيان، ج 9-
10، ص 434؛ الكشّاف، ج 4، ص 532)
[2] . از آيه مذكور استدلال شده بر اينكه، تارك نماز با اعتقاد به
جواز آن مرتد و كشتن وى واجب است. (زبدة البيان، ص 163)
[3] . مقصود از «كتابا موقوتاً» اين است كه نماز، محدود به اوقات
خاصى است كه از آن تعدى نبايد كرد. (الكشاف، ج 1، ص 561؛ التبيان، ج 3، ص 313)
[4] . بنابر قولى، نماز «طرفى النّهار» شامل نماز صبح، ظهر، عصر و
«زلفاً من اللّيل» شامل نماز مغرب و عشا مىشود. (مجمع البيان، ج 5- 6، ص 306؛
تفسير القرآن العظيم، ابن كثير، ج 4، ص 304)
[5] . آيه ياد شده جامع نمازهاى پنجگانه است، زيرا نماز به هنگام
زوال خورشيد شامل نماز ظهر و عصر و «غسق اللّيل» شامل نماز مغرب و عشا مىشود و
مقصود از «قرآن الفجر» نماز صبح است. (مجمع البيان، ج 5- 6، ص 670)
[6] . بنابر قولى، مراد از تسبيح در آيه، نماز است. (زبدة البيان،
ص 96)
[7] . از ابن عبّاس سؤال شد: آيا نمازهاى پنجگانه را در
قرآنمىيابى؟ گفت: آرى، و آيه ياد شده را قرائت نمود، بنابراين مقصود از تسبيح در
«حين تمسون» نماز مغرب و عشا و در «حين تصبحون» نماز صبح و در «عشيّاً» نماز عصر و
«حين تظهرون» نماز ظهر است. (زبدة البيان، ص 96)
[8] . بنابر روايت وارده از امام باقر و امام صادق عليهما السلام
مقصود از «الوسطى» نماز ظهر است و بنا بر قولى، مراد از آن نماز عصر است و روايتى
از پيامبر صلى الله عليه و آله هم بر آن دلالت دارد. (زبدة البيان، ص 81- 82)
[9] . مراد از امر به محافظت بر نمازها، خواندن آنها دراوقات آن و
مداومت نمودن بر آن است. (زبدة البيان، ص 81)
[10] . مقصود از «قرآن الفجر» نماز فجر [صبح] است و جمله «كان
مشهوداً» اشاره دارد بر تأكيد و مبالغه نمودن خواندن نماز صبح در اوّل وقت. (زبدة
البيان، ص 92)
[11] . مراد از «غسق اللّيل» تاريكى زياد و شديد است كهعبارت از
نصف و نيمه شب است و آيه ياد شده دلالت دارد بر اينكه آخر وقتِ نماز عشا، نصف شب
است. اين مطلب از امام باقر و امام صادق عليهما السلام روايت شده است.
(كنزالعرفان، ج 1، ص 67 و 72)