[1] الصَّلاةَ ... فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتالُ‌ ...

نساء (4) 77

4. اخوّت دينى‌

5. اقامه نماز مشركان پس از توبه از شرك، سبب ايجاد برادرى دينى بين آنان و مسلمانان:

كَيْفَ يَكُونُ لِلْمُشْرِكِينَ عَهْدٌ ... فَإِنْ تابُوا وَ أَقامُوا الصَّلاةَ ... فَإِخْوانُكُمْ فِي الدِّينِ‌ ....

توبه (9) 7 و 11

5. از ابرار

6. به پاداشتن نماز، از عوامل قرار گرفتن در زمره ابرار:

لَيْسَ الْبِرَّ ... وَ لكِنَّ الْبِرَّ ... وَ أَقامَ الصَّلاةَ ....

بقره (2) 177

6. از خاضعان---) همين مدخل، آثار نماز، از مخبتين‌

7. از صادقان‌

7. برپا داشتن نماز، سبب قرار گرفتن آدمى، در شمار صادقان و اهل صداقت:

... وَ لكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ‌ ... وَ أَقامَ الصَّلاةَ ... أُولئِكَ الَّذِينَ صَدَقُوا ....

بقره (2) 177

8. از متّقين‌

8. اقامه نماز، عامل قرار گرفتن انسان، در زمره تقوا پيشگان:

... هُدىً لِلْمُتَّقِينَ‌ الَّذِينَ‌ ... وَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ ....

بقره (2) 2 و 3

... وَ لكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ‌ ... وَ أَقامَ الصَّلاةَ ... وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ.

بقره (2) 177

9. از محسنان‌

9. اقامه نماز، سبب قرار گرفتن در زمره محسنان:

وَ أَقِمِ الصَّلاةَ ... إِنَّ الْحَسَناتِ‌ ... وَ اصْبِرْ فَإِنَّ اللَّهَ لا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ.

هود (11) 114 و 115

... لِلْمُحْسِنِينَ‌ الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ ....

لقمان (31) 3 و 4

10. از مُخبتين‌

10. اقامه نماز، سبب قرار گرفتن در زمره مخبتان و خاضعان در برابر خدا:

... فَإِلهُكُمْ إِلهٌ واحِدٌ فَلَهُ أَسْلِمُوا وَ بَشِّرِ الْمُخْبِتِينَ‌ الَّذِينَ‌ ... وَ الْمُقِيمِي الصَّلاةِ ....

حج (22) 34 و 35

11. از مصلحان‌

11. اقامه نماز، عامل قرار گرفتن در زمره مصلحان جامعه:

وَ الَّذِينَ يُمَسِّكُونَ بِالْكِتابِ وَ أَقامُوا الصَّلاةَ إِنَّا لا نُضِيعُ أَجْرَ الْمُصْلِحِينَ.

اعراف (7) 170

12. از مؤمنان‌

12. اقامه نماز، از عوامل قرار گرفتن آدمى، در زمره مؤمنان حقيقى:

الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ ... أُولئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا ....

انفال (8) 3 و 4

13. استقامت‌

13. اقامه نماز، تكيه‌گاهى براى استقامت در راه دين و تبليغ آن:

فَاسْتَقِمْ كَما أُمِرْتَ‌ ... وَ أَقِمِ الصَّلاةَ ....

هود (11) 112 و 114

[1] . از آيه مزبور استفاده مى‌شود تشريع نماز، قبل از جهادبوده است (مجمع البيان، ج 3- 4، ص 119؛ الميزان، ج 5، ص 6) و اين تقدم مى‌تواند از باب زمينه سازى براى جهاد باشد. (روح المعانى، ج 4، جزء 5، ص 125)