نگاه هدهد

87. مأموريّت هدهد براى مشاهده بازتاب نامه سليمان عليه السلام در ميان درباريان سبأ و شنود كردن سخنان ايشان:

وَ تَفَقَّدَ الطَّيْرَ فَقالَ ما لِيَ لا أَرَى الْهُدْهُدَ أَمْ كانَ مِنَ الْغائِبِينَ‌ اذْهَبْ بِكِتابِي هذا فَأَلْقِهْ إِلَيْهِمْ ثُمَّ تَوَلَّ عَنْهُمْ فَانْظُرْ ما ذا يَرْجِعُونَ‌ إِنَّهُ مِنْ سُلَيْمانَ وَ إِنَّهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ.

نمل (27) 20 و 28 و 30

نيز---) چشم، شناخت و تفكّر

نماز

نماز، بندگى و اطاعت، [1] فرمان بردارى، كرنش، تعظيم، سر فرود آورى براى تعظيم و عبادت مخصوص مسلمانان است. معادل اين واژه در عربى، «صلوة» است. [2] در اصطلاح شرع عبارت است از ركوع و سجود به صورت ويژه و اركان و اذكار مخصوص. [3] در اين مدخل معناى اصطلاحى مورد نظر است و از واژه «صلوة» و مشتقّات آن و بعضى كلمات مفيد معناى نماز، استفاده شده است.

اهمّ عناوين: آثار نماز، آداب نماز، اقامه نماز، حكم نماز و نمازگزاران.

آثار نماز

1. تكليف بندگان به نماز، مايه بهره‌مندى آنان از آثار آن:

وَ أْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلاةِ وَ اصْطَبِرْ عَلَيْها لا نَسْئَلُكَ رِزْقاً نَحْنُ نَرْزُقُكَ وَ الْعاقِبَةُ لِلتَّقْوى‌ [4].

طه (20) 132

1. آرامش‌

2. برپاداشتن نماز، مايه آرامش و امنيّت:

... وَ أَقامُوا الصَّلاةَ ... وَ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ.

بقره (2) 277

2. آسانى‌

3. نماز، آسان‌كننده سختيها براى انسان:

وَ اسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ وَ إِنَّها لَكَبِيرَةٌ إِلَّا عَلَى الْخاشِعِينَ‌ [5].

بقره (2) 45

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ.

بقره (2) 153

وَ أْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلاةِ وَ اصْطَبِرْ عَلَيْها لا نَسْئَلُكَ رِزْقاً نَحْنُ نَرْزُقُكَ وَ الْعاقِبَةُ لِلتَّقْوى‌.

طه (20) 132

3. آمادگى براى جهاد

4. نقش نماز، در خودسازى و آمادگى براى جهاد و فداكارى در راه دفاع از اسلام:

أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ قِيلَ لَهُمْ كُفُّوا أَيْدِيَكُمْ وَ أَقِيمُوا

[1] . برهان قاطع، ص 1145، «نماز»

[2] . لغت نامه، ج 13، ص 20100، «نماز»؛ فرهنگ معين، ج 4، ص 4810، «نماز»

[3] . التبيان، ج 1، ص 56

[4] . مفاد جمله «لا نسألك رزقاً» ممكن است اين باشد كه مابا فرمان نماز، نمى‌خواهيم از تو رزقى را طلب كنيم و نياز خود را برآورده سازيم، بلكه مى‌خواهيم خود تو بهره‌مند شوى‌

[5] . مقصود اين است كه در برابر بلايا و سختيها به نماز پناه ببريد. (الكشاف، ج 1، ص 134)