[1] . برخى مفسّران گفتهاند: مقصود از «الدّاعى» اسرافيلاست.
(مجمعالبيان، ج 7-/ 8، ص 50)
[2] . مقصود از نداى منادى به قرينه آيه بعدى
(42) دميدنصاحب صور
در صور است (الميزان، ج 18، ص 361) و بنا بر يك احتمال، مقصود از «المنادى»
اسرافيل است. (مجمعالبيان، ج 9-/ 10، ص 226)
[3] . عطف «حشر» بر «نفخ صور» نشان از ارتباط آن دو با يكديگر در
حادثه بر پايى قيامت دارد