13. زيبايى‌

11. برخوردارى از نعمتهاى الهى در آخرت، سبب تجلّى زيبايى نعمت در سيماى ابرار:

إِنَّ الْأَبْرارَ لَفِي نَعِيمٍ‌ تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ‌ [1].

مطفّفين (83) 22 و 24

14. سجده‌

12. سجده به درگاه خداوند هنگام شنيدن آيات خداوند، از سوى برخورداران از نعمتهاى الهى:

أُولئِكَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ مِنْ ذُرِّيَّةِ آدَمَ وَ مِمَّنْ حَمَلْنا مَعَ نُوحٍ وَ مِنْ ذُرِّيَّةِ إِبْراهِيمَ وَ إِسْرائِيلَ وَ مِمَّنْ هَدَيْنا وَ اجْتَبَيْنا إِذا تُتْلى‌ عَلَيْهِمْ آياتُ الرَّحْمنِ خَرُّوا سُجَّداً وَ بُكِيًّا.

مريم (19) 58

15. سرور

13. آشكار شدن طراوت و شادابى در رخسار ابرار در بهشت، براى اهل محشر:

كَلَّا إِنَّ كِتابَ الْأَبْرارِ لَفِي عِلِّيِّينَ‌ يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ‌ إِنَّ الْأَبْرارَ لَفِي نَعِيمٍ‌ تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ.

مطفّفين (83) 18 و 21 و و 22 و 24

14. شادمانى قوم فرعون، از نعمتهاى داده شده به آنان:

وَ لَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ وَ جاءَهُمْ رَسُولٌ كَرِيمٌ‌ ... وَ نَعْمَةٍ كانُوا فِيها فاكِهِينَ.

دخان (44) 17 و 27

15. شادمانى متّقين در بهشت از نعمتهاى داده شده به آنان، از سوى پروردگار:

إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَ نَعِيمٍ‌ فاكِهِينَ بِما آتاهُمْ رَبُّهُمْ‌ ....

طور (52) 17 و 18

16. شادمانى شهيدان احُد (يا بدر) به سبب برخوردار شدن از فضل و نعمت خداوند:

فَرِحِينَ بِما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ يَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُوا بِهِمْ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ. [2]

آل‌عمران (3) 170

16. شناخت خدا

17. توجّه به نعمتهاى متنوّع و گسترده الهى، زمينه‌ساز شناخت پروردگار هستى:

يا أَيُّهَا النَّاسُ اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ هَلْ مِنْ خالِقٍ غَيْرُ اللَّهِ يَرْزُقُكُمْ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ فَأَنَّى تُؤْفَكُونَ.

فاطر (35) 3

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ‌ [3].

الرّحمن (55) 13

نيز---) الرّحمن (55) 16، 18، 21، 23، 25، 28، 30، 32، 34، 36، 38، 40، 42، 45، 49، 51، 53، 55، 57، 59، 61، 63، 65، 67، 69، 71، 73، 75، 77.

18. توجّه و تفكّر در نعمتهاى فراوان ظاهرى و باطنى خدا، راهى براى شناخت او:

أَ لَمْ تَرَوْا أَنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لَكُمْ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ أَسْبَغَ عَلَيْكُمْ نِعَمَهُ ظاهِرَةً وَ باطِنَةً وَ مِنَ‌ النَّاسِ مَنْ يُجادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَ لا هُدىً وَ لا كِتابٍ مُنِيرٍ.

لقمان (31) 20

[1] . «نضر» به معناى زيبايى است. (مفردات، ص 810، «نضر»)

[2] . بنا بر قولى، آيه درباره شهداى بدر و بنا بر قولى، درباره شهداى احُد نازل شده است. (مجمع‌البيان، ج 1-/ 2، ص 880؛ الكشف و البيان، ثعلبى، ج 3، ص 200)

[3] . مورد سؤال قرار گرفتن انسانها و جنّيان از سوى خداوند، درباره نعمتها، براى راهيابى آنان به محضر پروردگار خويش است.