احكام نذر

2. مشروعيّت نذر براى خدمتكارى فرزند در راه خدا، در شرايع پيش از عيسى عليه السلام:

إِذْ قالَتِ امْرَأَتُ عِمْرانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ ما فِي بَطْنِي مُحَرَّراً ....

آل‌عمران (3) 35

3. لزوم قصد قربت، در عقد نذر:

إِذْ قالَتِ امْرَأَتُ عِمْرانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ ما فِي بَطْنِي مُحَرَّراً ....

آل‌عمران (3) 35

... إِنِّي نَذَرْتُ لِلرَّحْمنِ صَوْماً ....

مريم (19) 26

... وَ لْيُوفُوا نُذُورَهُمْ‌ ....

حجّ (22) 29

4. لزوم ذكر نام خدا، در صيغه عقد نذر:

... رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ ما فِي بَطْنِي مُحَرَّراً ....

آل‌عمران (3) 35

... فَقُولِي إِنِّي نَذَرْتُ لِلرَّحْمنِ صَوْماً فَلَنْ أُكَلِّمَ الْيَوْمَ إِنْسِيًّا.

مريم (19) 26

5. تحقّق نذر، با گفتن جمله «ربّ إنّى نذرت لك» در شريعت پيش از عيسى عليه السلام:

... رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ ما فِي بَطْنِي مُحَرَّراً ....

آل‌عمران (3) 35

6. كفايت ذكر وصف «رحمن» در آيين زمان مريم عليها السلام در صحّت صيغه نذر:

... إِنِّي نَذَرْتُ لِلرَّحْمنِ صَوْماً ....

مريم (19) 26

7. صحّت نذر تبرّعى (معلّق نبودن نذر بر هيچ شرطى):

... إِنِّي نَذَرْتُ لِلرَّحْمنِ صَوْماً ....

مريم (19) 26

8. رجحان روزه سكوت و تعلّق نذر به آن، در آيين زمان مريم عليها السلام (دين يهود):

فَكُلِي وَ اشْرَبِي وَ قَرِّي عَيْناً فَإِمَّا تَرَيِنَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَداً فَقُولِي إِنِّي نَذَرْتُ لِلرَّحْمنِ صَوْماً فَلَنْ أُكَلِّمَ الْيَوْمَ إِنْسِيًّا.

مريم (19) 26

9. لزوم اداى نذر، پس از تقصير و خارج شدن از احرام حج:

وَ أَذِّنْ فِي النَّاسِ بِالْحَجِ‌ ... ثُمَّ لْيَقْضُوا تَفَثَهُمْ وَ لْيُوفُوا نُذُورَهُمْ‌ [1] ...

حج (22) 27 و 29

10. لزوم ترك سخن با انسانها در طول روز، از احكام نذر روزه سكوت، در آيين مريم عليها السلام (دين يهود):

فَكُلِي وَ اشْرَبِي وَ قَرِّي عَيْناً فَإِمَّا تَرَيِنَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَداً فَقُولِي إِنِّي نَذَرْتُ لِلرَّحْمنِ صَوْماً فَلَنْ أُكَلِّمَ الْيَوْمَ إِنْسِيًّا.

مريم (19) 26

11. وجوب وفاى به نذر، براى نذركنندگان:

... أَوْ نَذَرْتُمْ مِنْ نَذْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُهُ وَ ما لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنْصارٍ [2].

بقره (2) 270

فَكُلِي وَ اشْرَبِي وَ قَرِّي عَيْناً فَإِمَّا تَرَيِنَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَداً فَقُولِي إِنِّي نَذَرْتُ لِلرَّحْمنِ صَوْماً فَلَنْ أُكَلِّمَ الْيَوْمَ إِنْسِيًّا.

مريم (19) 26

... وَ لْيُوفُوا نُذُورَهُمْ‌ ....

حج (22) 29

يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَ يَخافُونَ يَوْماً كانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيراً.

انسان (76) 7

نيز---) همين مدخل، انگيزه نذر

اخلاص در نذر

12. نيّت خالصانه همسر عمران، در نذر فرزندش، براى خدمت در خانه خدا:

إِذْ قالَتِ امْرَأَتُ عِمْرانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ ما فِي‌

[1] . از اميرالمؤمنين عليه السلام روايت شده كه مقصود از «نذور» كسى است كه نذر كرده پياده [از منا به مكّه‌] برود. (بحارالانوار، ج 96، ص 312، ح 39)

[2] . وجوب وفاى به نذر به اين دليل است كه مخالفت با نذر ظلم شمرده شده است. (زبدةالبيان، ص 623)