نذر در لغت به معناى ملزم ساختن خود بر امرى است كه از قبل الزامى
بر انجام آن نداشته است.[2] و در اصطلاح فقه التزام به انجام يا ترك عمل است به گونهاى
مخصوص.[3] مقصود از نذر در اين مدخل معناى
اصطلاحى آن مراد است و از واژه «نذر» و مشتقّات آن استفاده شده است.
اهمّ عناوين: احكام نذر، وفا به نذر.
آگاهى از نذر
1. آگاهى خداوند از كمّيّت و كيفيّت نذر و وفاى به آن: