اسارت از أسْر، به معناى محكم بستن چيزى با بند، [2] راندن، دستگير شدن، دستگيرى و بردگى [3] مىباشد. در اين مدخل از واژههاى
«اسير» و مشتقّات آن و همچنينجملاتى از قبيل «فَشُدُّوا الوثاق»، «ما ملكت
ايمانهم» و «و خذوهم واحصروهم» استفاده شده است.
[1] «ازلام»، تيرهاى مخصوصى بوده كه در دوران جاهليّت، در سفر و
آغاز كارها پس از نوشتن «انجام بده و ترك كن» بر آن، بدان وسيله تفأل مىزدند و
براساس نوشتههاى آن تصميم مىگرفتند. (مجمعالبيان، ذيل آيه)