اين صفت فعلى خداوندى از باب تفعيل
[توفيق]
به معناى توافق حاصل كردن و توفيق دادن است. اين صفت الهى تنها يك بار در قرآن در
ايجاد ساز و كار و سازش دادن بين زن و شوهرى كه با يكديگر اختلاف دارند، آمده است.[1] اين صفت الهى به صورت اسمى نيز در
ادعيه آمده است.[2]
اين صفت فعلى الهى از باب افعال
[ايفاء]
به معناى انجامدهنده پيمان و وفاكننده به آن است. كاربرد اين صفت در مورد وفاى
خدا به عهد و پيمانى است كه با بنىاسرائيل بسته است.[3] اين صفت الهى به صورت اسمى نيز در ادعيه آمده است.[4]