[1] دَنا فَتَدَلَّى‌ فَكانَ قابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنى‌ فَأَوْحى‌ إِلى‌ عَبْدِهِ ما أَوْحى‌.

نجم (53) 4-/ 10

34. مصونيّت پيامبر صلى الله عليه و آله از هرگونه خطا و انحراف در دريافت وحى هنگام معراج:

وَ هُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلى‌ ثُمَّ دَنا فَتَدَلَّى‌ فَكانَ قابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنى‌ فَأَوْحى‌ إِلى‌ عَبْدِهِ ما أَوْحى‌ ما كَذَبَ الْفُؤادُ ما رَأى‌.

نجم (53) 7-/ 11

مُعرِّف/ اسماوصفات‌

اين صفت فعلى خداوندى از باب تفعيل [تعريف‌] به معناى شناساننده است و فقط يك بار در قرآن در مورد معرّفى كردن و شناساندن بهشت به شهيدان استعمال شده است. [2] اين صفت الهى به صورت اسمى نيز در ادعيه آمده است. [3]

وَ يُدْخِلُهُمُ الْجَنَّةَ عَرَّفَها لَهُمْ.

محمّد (47) 6

معروف---) امر به معروف‌

مُعزّ/ اسماوصفات‌

اين صفت فعلى الهى از باب افعال [اعزاز] و از باب تفعيل [تعزيز] به معناى بزرگى، بخشنده، توانايى‌دهنده و اقتدار است و در مورد خداوند دو بار در قرآن به كار رفته است. [4] اين صفت الهى به صورت اسمى نيز در ادعيه آمده است. [5]

قُلِ اللَّهُمَّ مالِكَ‌ ... وَ تُعِزُّ مَنْ تَشاءُ وَ تُذِلُّ مَنْ تَشاءُ ....

آل‌عمران (3) 26

إِذْ أَرْسَلْنا إِلَيْهِمُ اثْنَيْنِ فَكَذَّبُوهُما فَعَزَّزْنا بِثالِثٍ‌ ....

يس (36) 14

معصيت---) گناه‌

مُعْطى/ اسماوصفات‌

اين صفت فعلى الهى از باب افعال‌ [اعطاء] به معناى بخشيدن و عطا نمودن است و در مورد خداوند 3 بار در قرآن به كار رفته است. [6] اين صفت الهى به صورت‌ اسمى نيز در ادعيه آمده است. [7]

إِنَّا أَعْطَيْناكَ الْكَوْثَرَ.

كوثر (108) 1

طه (20) 5؛ ضحى (93) 5

مُعظِم/ اسماوصفات‌

اين صفت فعلى خداوندى از باب افعال‌ [اعظام‌] به‌

[1] . برخى مقصود از ضماير فاعلى «اوحى‌» در آيه مزبور را جبرئيل و برخى مرجع ضمير را «اللّه» دانسته و گفته‌اند: با وضوح مطلب، ذكر نشدن مرجع ضمير در آيات پيشين اشكالى ندارد، در اين صورت خداوند، به وسيله جبرئيل به پيامبر صلى الله عليه و آله وحى كرده است. (الميزان، ج 19، ص 29)

[2] . اسما و صفات الهى فقط در قرآن، ج 2، ص 941.

[3] . جنّةالامان، ص 358؛ المقام الاسنى، ص 95.

[4] . همان، ص 942.

[5] . الاقبال بالاعمال، ج 3، ص 246؛ البلد الامين، ص 363.

[6] . همان، ص 945.

[7] . دعاى جوشن كبير، بند 93؛ البلد الامين، ص 178.