مؤاخذه---) عذاب‌

موقف قيامت---) قيامت‌

مؤتفكات---) قوم لوط

مُؤتي/ اسماوصفات‌

اين صفت فعلى خداوندى از باب افعال‌ [ايتاء] به معناى دادن و عطا كردن است. كاربرد اين واژه در قرآن براى نعمتى است كه خداوند به بندگان خود بخشيده است، گرچه عمده موارد استعمال آن دادن نعمت به انبيا و اوليا است. اين واژه و به صورت فعل ماضى و مضارع 128 بار در قرآن به كار رفته است. [1] اين صفت الهى به صورت اسمى نيز در ادعيه آمده است. [2]

وَ لَقَدْ آتَيْناكَ سَبْعاً مِنَ الْمَثانِي وَ الْقُرْآنَ الْعَظِيمَ.

حجر (15) 87

بقره (2) 53 و 63 و 87 و 93 و 121 و 146 و 211 و 247 و 251 و 253 و 258 و 269؛ آل‌عمران (3) 26 و 73 و 79 و 81 و 145 و 148 و 170 و 180؛ نساء (4) 37 و 40 و 54 و 67 و 74 و 114 و 146 و 152 و 153 و 162 و 163؛ مائده (5) 20 و 46 و 48 و 54؛ انعام (6) 20 و 83 و 89 و 114 و 154 و 165؛ اعراف (7) 144 و 171 و 175 و 190؛ انفال (8) 70؛ توبه (9) 59 و 75 و 76؛ يونس (10) 88؛ هود (11) 3 و 28 و 36 و 63 و 110؛ يوسف (12) 22 و 101 رعد (13) 36؛ ابراهيم (14) 34؛ حجر (15) 89؛ نحل (16) 55 و 122؛ اسراء (17) 2 و 55 و 59 و 101؛ كهف (18) 65 و 84؛ مريم (19) 12 و 30؛ طه (20) 99؛ 21) 48 و 51 و 74 و 79 و 84؛ مؤمنون (23) 49؛ نور (24) 33؛ فرقان (25) 35؛ نمل (27) 15 و 36؛ قصص (28) 14 و 43 و 52 و 76 و 77؛ عنكبوت (29) 27 و 47 و 48 و 66؛ روم (30) 34؛ لقمان (31) 12؛ سجده (32) 13؛ احزاب (33) 31؛ سبأ (34) 10 و 35؛ يس (36) 27؛ صافّات (37) 117؛ ص (38) 20؛ فصّلت (41) 45؛ فصّلت (41) 53؛ شورى (42) 20؛ دخان (44) 33؛ جاثيه (45) 16 و 17؛ محمّد (47) 17 و 36؛ فتح (48) 10 و 16؛ ذاريات (51) 16؛ طور (52) 18؛ نجم (53) 40؛ حديد (57) 29؛ حديد (57) 21 و 23 و 27 و 28 و 29؛ جمعه (62) 4؛ طلاق (65) 7

موج‌

موج، جمع آن امواج، حركت ذرّات و اجسام كه توأم با بالا و پايين رفتن متناوب آنهاست‌ [3] و موج دريا، جوش و خروش آب دريا را گويند. [4] در اين مدخل از واژه‌ «موج» و مشتقّات آن و سياق برخى آيات استفاده شده است.

اهمّ عناوين: آثار موج، خطر موج.

[1] . اسما و صفات الهى فقط در قرآن، ج 1، ص 62-/ 86.

[2] . مفاتيح‌الجنان، دعاى مشلول؛ بحارالانوار، ج 92، ص 401؛ ج 82، ص 271.

[3] . فرهنگ فارسى، ج 4، ص 4422، «موج»؛ فرهنگ لاروس، ج 2، ص 1992، «الموج».

[4] . القاموس‌المحيط، ج 1، ص 317، «موج».