مُنْطق/ اسماوصفات‌

اين صفت فعلى خداوندى از باب افعال‌ [انطاق‌] به معناى به سخن درآوردن است و در قرآن 2 بار در يك آيه آن هم در مورد به سخن درآمدن پوست بدن در قيامت به امر خداوند ذكر شده است. [1] اين صفت الهى‌ به صورت اسمى نيز در ادعيه آمده است. [2]

وَ قالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدْتُمْ عَلَيْنا قالُوا أَنْطَقَنَا اللَّهُ الَّذِي أَنْطَقَ كُلَّ شَيْ‌ءٍ ....

فصّلت (41) 21

منطق الطير---) پرنده‌

منظور بن زبّان‌

منظور بن ريّان بن سيار بن عمرو از جمله افرادى بود كه با نامادرى خود [مليكه‌] ازدواج نمود. [3] گويند: او از اولين افرادى بود كه با ابوبكر در جنگهاى معروف به «ردّه» در گير شد و شكست خورد. [4] مفسّران آيه 22 نساء (4) را درباره شمارى از افراد از جمله «منظور» دانسته‌اند كه با منكوحه پدر خودش ازدواج نمود و آيه، ضمن نكوهش شديد از اين عمل آن را تحريم نمود. [5]

منعِم/ اسماوصفات---) نعمت‌

مُنقِذ/ اسماوصفات‌

اين صفت فعلى الهى از باب افعال‌ [انقاذ] به معناى نجات‌دهنده و رهايى بخشيدن است و كاربرد آن در قرآن، جهت نجات از آتش است. اين صفت يك بار در قرآن براى خداوند آمده است. [6] اين صفت الهى به‌ صورت اسمى نيز در ادعيه آمده است. [7]

... وَ كُنْتُمْ عَلى‌ شَفا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَكُمْ مِنْها ....

آل‌عمران (3) 103

منكر---) نهى از منكر

مَنّ و سَلوى‌

منّ، به معناى نيكى و احسانى است كه فرد يا جامعه‌اى زيبنده آن نيست. همچنين به مفهوم «هر نعمت گران و قطع آن» آمده است. اصل اين مادّه، به مفهوم احسان و نيكى است، و آنچه بر بنى‌اسرائيل فرود مى‌آمد نيز

[1] . اسما و صفات الهى فقط در قرآن، ج 2، ص 1433.

[2] . المقام الاسنى، ص 95؛ جنّةالامان، ص 357.

[3] . اسدالغابة، ج 5، ص 261.

[4] . تاريخ طبرى، ج 2، ص 253.

[5] . جامع‌البيان، ج 3، جزء 4، ص 421؛ الدرالمنثور، ج 2، ص 469؛ اسباب‌النزول، واحدى، ص 123.

[6] . اسما و صفات الهى فقط در قرآن، ج 2، ص 1441.

[7] . الاقبال بالاعمال، ج 1، ص 336؛ المقام الاسنى، ص 95.