[1] آباءَكُمْ أَوْ أَشَدَّ ذِكْراً ...

بقره (2) 200

تقصير در منا

3. وجوب تقصير پس از قربانى در منا، جهت اجراى مناسك حج:

لِيَشْهَدُوا مَنافِعَ لَهُمْ وَ يَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ فِي أَيَّامٍ مَعْلُوماتٍ عَلى‌ ما رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِيمَةِ الْأَنْعامِ فَكُلُوا مِنْها وَ أَطْعِمُوا الْبائِسَ الْفَقِيرَ ثُمَّ لْيَقْضُوا تَفَثَهُمْ‌ [2] ...

حج (22) 28 و 29

حلق در منا

4. لزوم حلق (تراشيدن سر) در منا، جهت انجام دادن مناسك حج:

ثُمَّ لْيَقْضُوا تَفَثَهُمْ وَ لْيُوفُوا نُذُورَهُمْ وَ لْيَطَّوَّفُوا بِالْبَيْتِ الْعَتِيقِ‌ [3].

حج (22) 29

ذكر خدا در منا

5. شايسته بودن ياد خدا در منا، پس از اعمال حج به جاى تفاخر به آباء و اجداد:

فَإِذا قَضَيْتُمْ مَناسِكَكُمْ فَاذْكُرُوا اللَّهَ كَذِكْرِكُمْ آباءَكُمْ أَوْ أَشَدَّ ذِكْراً ....

بقره (2) 200

6. استحباب ياد خدا در منا در ايّام تشريق (يازدهم و دوازدهم و سيزدهم ذى‌الحجّه):

وَ اذْكُرُوا اللَّهَ فِي أَيَّامٍ مَعْدُوداتٍ‌ [4] ...

بقره (2) 203

رمى در منا

7. لزوم رمى جمره در منا، براى مناسك حج:

ثُمَّ لْيَقْضُوا تَفَثَهُمْ وَ لْيُوفُوا نُذُورَهُمْ وَ لْيَطَّوَّفُوا بِالْبَيْتِ‌ الْعَتِيقِ‌ [5].

حج (22) 29

قربانى در منا

8. لزوم ذبح و نحر قربانى در منا، به وسيله حجّاج:

... فَمَنْ تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ‌ [6] ...

بقره (2) 196

9. عدم جواز تراشيدن سر بر حج‌گزار محصور، پيش از رسيدن قربانى به منا و ذبح آن:

وَ أَتِمُّوا الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ لِلَّهِ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ وَ لا تَحْلِقُوا رُؤُسَكُمْ حَتَّى يَبْلُغَ الْهَدْيُ مَحِلَّهُ‌ [7] ...

بقره (2) 196

[1] . بر اساس روايت امام باقر عليه السلام حاجيان بعد از فراغت از اعمال و مناسك حج در سرزمين منا به امتيازات نياكان خويش تفاخر مى‌كردند. آيه نازل شد و لزوم ذكر خدا به جاى تفاخر را امر كرد. (مجمع‌البيان، ج 1-/ 2، ص 528)

[2] . «ثمّ ليقضوا تفثهم» يعنى حاجيان پس از برگزارى مراسم قربانى با تراشيدن موى سر و گرفتن ناخن، خود را تمييز كنند و اين كنايه از بيرون رفتن از احرام است. (التبيان، ج 7، ص 310؛ جامع‌البيان، ج 10، ص 196)

[3] . بر اساس روايت امام صادق عليه السلام است كه در آن «تفث» به تراشيدن سر و زايل ساختن چرك بدن تفسير شده است. (تفسير نورالثقلين، ج 3، ص 492، ح 96)

[4] . مراد از «ايّام معدودات» ايّام تشريق يعنى يازدهم، دوازدهم و سيزدهم است. (تفسير التحرير والتنوير، ج 2، ص 245؛ التبيان، ج 2، ص 175)

[5] . بر اساس روايت نقل شده از اميرالمؤمنين عليه السلام در تفسير آيه، مقصود از «تفث» رمى و تراشيدن سر است. (دعائم‌الاسلام، ج 1، ص 330؛ بحارالانوار، ج 96، ص 312، ح 39)

[6] . محلّ ذبح [يا نحر] قربانى براى حج‌گزار، منا است. (مجمع‌البيان، ج 1-/ 2، ص 519؛ فقه‌القرآن، ج 1، ص 280)

[7] . اگر شخص محصور، مُحرم به احرام حج باشد، محلّ ذبح قربانى او منا است. (مجمع‌البيان، ج 1-/ 2، ص 519)