مُليّن الحديد/ اسماوصفات‌

اين صفت فعلى الهى از باب افعال‌ [الانة] به معناى نرم گردانيدن است و تنها يك بار در قرآن براى خداوند در مورد نرم گردانيدن آهن براى داود عليه السلام به كار رفته است. اين صفت الهى به صورت اسمى نيز در ادعيه آمده است. [1]

وَ لَقَدْ آتَيْنا داوُدَ مِنَّا فَضْلًا يا جِبالُ أَوِّبِي مَعَهُ وَ الطَّيْرَ وَ أَلَنَّا لَهُ الْحَدِيدَ [2].

سبأ (34) 10

ممتحن/ اسماوصفات---) امتحان‌

مُمَتّع/ اسماوصفات‌

اين صفت فعلى خداوندى از باب تفعيل‌ [تمتيع‌] به معناى بهره‌دهنده و منفعت است. كاربرد اين صفت در مورد خداوند در مورد انسانهاى مؤمن و كافر است، كه به هر دو بهره نيكو و منفعت مى‌دهد. اين صفت فعلى 12 بار در مورد خداوند به‌كار رفته است. [3] اين صفت الهى به صورت اسمى نيز در ادعيه آمده است. [4]

وَ أَنِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ يُمَتِّعْكُمْ مَتاعاً حَسَناً ....

هود (11) 3

بقره (2) 126؛ يونس (10) 98؛ هود (11) 48؛ حجر (15) 88؛ طه (20) 131؛ انبياء (21) 46؛ شعراء (26) 205؛ قصص (28) 61؛ لقمان (31) 24؛ صافّات (37) 148؛ زخرف (43) 29

مُمحِّصْ/ اسماوصفات‌

اين صفت فعلى خداوندى از باب تفعيل‌ [تمحيص‌] به معناى پاك كردن، پالايش نمودن و تزكيه است و دو بار در قرآن آمده و كاربرد آن پاك كردن دلهاى مجاهدان غزوه احُد است. [5] اين صفت الهى به‌ صورت اسمى نيز در ادعيه آمده است. [6]

وَ لِيُمَحِّصَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا ....

آل‌عمران (3) 141

... وَ لِيُمَحِّصَ ما فِي قُلُوبِكُمْ‌ ....

آل‌عمران (3) 154

ممدّ/ اسماوصفات---) امداد

مُمْسِك/ اسماوصفات‌

اين صفت فعلى الهى از باب افعال‌ [امساك‌] به معناى حفظ كردن و نگهدارى نمودن است. كاربرد اين صفت در قرآن براى خداوند در مورد حفظ آسمانها، روح، پرندگان و ... است. اين صفت فعلى 6 بار و به صورت فعل مضارع در قرآن آمده است. [7] اين صفت‌ الهى به صورت اسمى نيز در ادعيه آمده است. [8]

[1] . المقنعه، ص 90؛ بحارالانوار، ج 82، ص 271.

[2] . اسما و صفات الهى فقط در قرآن، ج 2، ص 1287.

[3] . اسما و صفات الهى فقط در قرآن، ج 2، ص 1303-/ 1306.

[4] . المقام الاسنى، ص 95؛ جنّةالامان، ص 357.

[5] . اسما و صفات الهى فقط در قرآن، ج 2، ص 1307.

[6] . المقام الاسنى، ص 95؛ جنّةالامان، ص 357.

[7] . اسما و صفات الهى فقط در قرآن، ج 2، ص 1314.

[8] . الاقبال بالاعمال، ج 2، ص 81؛ البلد الامين، ص 382.