[1] وَ السَّمِيعِ هَلْ يَسْتَوِيانِ مَثَلًا أَ فَلا تَذَكَّرُونَ.

هود (11) 24

189. پند نگرفتن كافران، مورد پرسش نكوهشى خدا:

مَثَلُ الْفَرِيقَيْنِ كَالْأَعْمى‌ وَ الْأَصَمِّ وَ الْبَصِيرِ وَ السَّمِيعِ هَلْ يَسْتَوِيانِ مَثَلًا أَ فَلا [2] تَذَكَّرُونَ.

هود (11) 24

190. ملامت كافران از سوى يكديگر، در پى استماع آيات قرآن، به صورت مخفيانه:

نَحْنُ أَعْلَمُ بِما يَسْتَمِعُونَ بِهِ إِذْ يَسْتَمِعُونَ إِلَيْكَ وَ إِذْ هُمْ نَجْوى‌ إِذْ يَقُولُ الظَّالِمُونَ إِنْ تَتَّبِعُونَ إِلَّا رَجُلًا مَسْحُوراً [3].

اسراء (17) 47

191. سرزنش كافران، به جهت پذيرش ولايت غير خدا:

أَ فَحَسِبَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنْ يَتَّخِذُوا عِبادِي مِنْ دُونِي أَوْلِياءَ إِنَّا أَعْتَدْنا جَهَنَّمَ لِلْكافِرِينَ‌ [4] نُزُلًا.

كهف (18) 102

192. نكوهش كافران، به جهت انكار قرآن:

وَ هذا ذِكْرٌ مُبارَكٌ أَنْزَلْناهُ أَ فَأَنْتُمْ لَهُ مُنْكِرُونَ‌ [5].

انبياء (21) 50

193. توبيخ كافران، به دليل انكار رسالت پيامبر صلى الله عليه و آله:

أَمْ لَمْ يَعْرِفُوا رَسُولَهُمْ فَهُمْ لَهُ مُنْكِرُونَ‌ أَمْ تَسْأَلُهُمْ خَرْجاً فَخَراجُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَ هُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ‌ [6].

مؤمنون (23) 69 و 72

194. سرزنش كافران، به جهت نسبت دادن جنون به پيامبر صلى الله عليه و آله:

أَمْ يَقُولُونَ بِهِ جِنَّةٌ بَلْ جاءَهُمْ بِالْحَقِّ وَ أَكْثَرُهُمْ لِلْحَقِّ كارِهُونَ‌ [7].

مؤمنون (23) 70

195. توبيخ خدا از كافران، به علّت پوچ دانستن زندگى دنيا و انكار حيات آخرتى:

أَ فَحَسِبْتُمْ أَنَّما خَلَقْناكُمْ عَبَثاً وَ أَنَّكُمْ إِلَيْنا لا تُرْجَعُونَ‌ [8].

مؤمنون (23) 115

196. سطحى‌نگرى كافران در مظاهر شگفت‌انگيز طبيعت و ناديده گرفتن قدرت الهى، مورد سرزنش خدا:

أَ وَ لَمْ يَرَوْا إِلَى الْأَرْضِ كَمْ أَنْبَتْنا فِيها مِنْ كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ‌ [9].

شعراء (26) 7

197. توبيخ خدا از كافران، به دليل تكذيب آيات او:

يا أَهْلَ الْكِتابِ لِمَ تَكْفُرُونَ بِآياتِ اللَّهِ وَ أَنْتُمْ تَشْهَدُونَ.

آل‌عمران (3) 70

حَتَّى إِذا جاؤُ قالَ أَ كَذَّبْتُمْ بِآياتِي وَ لَمْ تُحِيطُوا بِها عِلْماً أَمَّا ذا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ‌ [10].

نمل (27) 84

198. سرزنش خدا از كافران، به سبب ناديده گرفتن قدرت او در نقش و فايده شب و روز:

أَ لَمْ يَرَوْا أَنَّا جَعَلْنَا اللَّيْلَ لِيَسْكُنُوا فِيهِ وَ النَّهارَ

[1] . استفهام در آيه براى توبيخ و انكار است. (اعراب‌القرآن، درويش، ج 4، ص 334)

[2] . استفهام در آيه براى توبيخ و انكار است. (اعراب‌القرآن، درويش، ج 4، ص 334)

[3] . كافران همديگر را با سخنان آهسته و با نجوا ملامت مى‌نمودند. (الميزان، ج 13، ص 115)

[4] . همزه استفهام در آيه «افحسب ...» براى توبيخ و انكار است. (اعراب القرآن، درويش، ج 6، ص 34)

[5] . همزه در «افانتم له منكرون» براى توبيخ است. (اعراب‌القرآن، درويش، ج 6، ص 326)

[6] . استفهام در آيات مزبور براى توبيخ و تقبيح است. (روح‌المعانى، ج 10، جزء 17، ص 75 و 76 و 80)

[7] . استفهام در آيات مزبور براى توبيخ و تقبيح است. (روح‌المعانى، ج 10، جزء 17، ص 75 و 76 و 80)

[8] . استفهام در آيه، براى توبيخ است. (اعراب القرآن، درويش، ج 6، ص 553)

[9] . استفهام در آيه، براى توبيخ است. (روح المعانى، ج 11، جزء 19، ص 91)

[10] . همزه استفهام براى توبيخ است. (روح المعانى، ج 11، جزء 20، ص 42)