[1] . ابراهيم عليه السلام خواستار مشاهده حسى تعلق حيات به اجزاى
مردگان نبود، بلكه خواستار مشاهده فعل خداوند و امر او به احياى مردگان بود كه
امرى غيرمحسوس است. (الميزان، ج 2، ص 374)
[2] . ارائه ملكوت آسمانها و زمين به نحوى واضح و روشن بود. (تفسير
التحرير و التنوير، ج 4، جزء 7، ص 316)
[3] . بيان معرفت و يقين كه اصلىترين هدف «ارائه ملكوت» است گوياى
عظمت معرفت مىباشد.
[4] . بر اساس برخى روايات، آيه مزبور مربوط به بازگويى سخن ارميا
است. (الجامع لاحكام القرآن، قرطبى، ج 3، ص 188؛ تفسير قمى، ج 1، ص 86) كه خداوند
با ارائه و اشهاد كيفيت زنده شدن، مردگان را براى او روشن ساخت. (الميزان، ج 2، ص
359) به گفته برخى، نظر ارميا به احياى استخوانها، نظر به عارض شدن حيات استخوانها
و مبادى آن بوده است. (روحالمعانى، ج 3، جزء 3، ص 36)