مُسْمع/ اسماوصفات‌

اين صفت فعلى الهى از باب افعال به معناى شنواننده و به گوش رساندن است. اين صفت الهى در مورد خداوند و به گوش رساندن حق از سوى او به انسانها و حق ناشنوايى برخى و اعراض و رويگردانى آنان ذكر شده است. اين صفت سه بار در قرآن درباره خداوند آمده است. [1] اين صفت الهى به همين صورت نيز در ادعيه از زبان معصومين عليهم السلام آمده است. [2]

وَ لَوْ عَلِمَ اللَّهُ فِيهِمْ خَيْراً لَأَسْمَعَهُمْ وَ لَوْ أَسْمَعَهُمْ لَتَوَلَّوْا وَ هُمْ مُعْرِضُونَ.

انفال (8) 23

... إِنَّ اللَّهَ يُسْمِعُ مَنْ يَشاءُ وَ ما أَنْتَ بِمُسْمِعٍ مَنْ فِي الْقُبُورِ.

فاطر (35) 22

مسيح---) عيسى (عليه‌السّلام)

مسيحيّت---) نصارا

مُسيّر/ اسماوصفات‌

اين صفت الهى از باب تفعيل [تسيير] به معناى راندن، سير دادن و به گردش در آوردن است و درباره خداوند دو بار در مورد به حركت در آوردن كوهها و سير دادن انسانها در قرآن ذكر شده است. [3] اين صفت الهى به صورت اسمى از زبان معصومين عليهم السلام در ادعيه نيز آمده است. [4]

هُوَ الَّذِي يُسَيِّرُكُمْ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ ....

يونس (10) 22

وَ يَوْمَ نُسَيِّرُ الْجِبالَ‌ ....

كهف (18) 47

مسيكة---) عبداللّه بن ابىّ‌

مسيلمه كذّاب‌

مسيلمة بن حبيب [الكذّاب‌] ادّعاى نبوّت نمود [5] و طىّ نامه‌اى به رسول خدا صلى الله عليه و آله نوشت كه با وى در امر رسالت شريك است. [6] او در يمامه براى خود حرمى بنا نهاد و ادّعا نمود كه وحى بر او نازل مى‌شود. [7] او سرانجام به دست وحشى، قاتل حمزه‌ [8] يا خالد بن وليد به هلاكت رسيد. [9] برخى مفسّران آيه 93 انعام (6) را مربوط به وى دانسته‌اند كه ادّعا مى‌كرد وحى به من نازل مى‌شود. [10] نيز شأن نزول آيه 16 فتح (48) را كه پيش‌بينى از درگيرى مؤمنان با قومى نيرومند است، مسيلمه و نيروهايش دانسته‌اند. [11]

[1] . اسما و صفات الهى فقط در قرآن، ج 1، ص 691

[2] . جنّةالامان، ص 357

[3] . همان، ص 696

[4] . المقام الاسنى، ص 95؛ فلاح السائل، ص 251

[5]

[6] 5 و. تاريخ طبرى، ج 2، ص 203

[7] . همان، ج 2، ص 276

[8] . المغازى، ج 1، ص 287

[9] . دلايل النبوه، بيهقى، ج 5، ص 269

[10] . جامع‌البيان، ج 5، جزء 7، ص 355؛ روض‌الجنان، ج 7، ص 376؛ الدرر المنثور، ج 3، ص 317

[11] . التبيان، ج 9، ص 324؛ زاد المسير، ج 7، ص 431