اسْتَطاعُوا مُضِيًّا وَ لا يَرْجِعُونَ.

يس (36) 67

مسخّر/ اسما و صفات---) تسخير

مسطح بن اثاثه‌

مسطح بن اثاثه از قريش و از سوى مادر از خويشاوندان خليفه اوّل بود. [1] مفسّران آيه 11 نور (24) را درباره وى و ديگر همكارانش در ماجراى افك دانسته‌اند كه خداوند آنان را به عذاب بزرگ تهديد كرد. [2] نيز آيه 21 همين سوره را درباره وى و ابوبكر دانسته‌اند كه براى ماجراى افك، ابوبكر وى را از خود طرد نمود و قسم ياد كرد كه ديگر به او كمك نكند [3] و در همين ارتباط، آيه 224 بقره (2) را درباره وى و ابوبكر دانسته‌اند. [4]

مسكن---) سكونت‌

مسكين---) فقر

مسلّط/ اسماوصفات‌

اين صفت فعلى خداوندى از باب تفعيل به معناى چيره گرديدن و غالب گشتن است و دو بار در قرآن در وصف خداوند ذكر شده است.

اين صفت به صورت اسمى در ادعيه از زبان معصومين عليهم السلام نيز آمده است. [5] و [6]

... وَ لَوْ شاءَ اللَّهُ لَسَلَّطَهُمْ عَلَيْكُمْ‌ ....

نساء (4) 90

... وَ لكِنَّ اللَّهَ يُسَلِّطُ رُسُلَهُ عَلى‌ مَنْ يَشاءُ ....

حشر (59) 6

مُسَلِّم/ اسما و صفات---) بدر/ غزوه‌

مسلمانان‌

مسلمان، كسى است كه دين اسلام متدين است، [7] كسى كه اصل اسلام را پذيرفته و شهادتين را بر زبان جارى كرده، گرچه پايبندى عملى به احكام اسلام نداشته باشد. [8] به عقيده غالب اهل‌سنّت و شيعه، هر مؤمن، مسلمان است، ليكن هر مسلمانى مؤمن نيست. [9] گفتنى است آنچه در آيه (حجرات (49) 14) آمده، مؤيّد همين معنا است. واژه «مسلمان» پس از بعثت پيامبر صلى الله عليه و آله، بر مؤمنان به آن حضرت اطلاق شده ولى عنوان مؤمنان اعمّ از مسلمانان بوده و مدخل جدايى است. در اين مدخل از بعضى مشتقّات «اسلام»، «ايمان» و آيات مربوط استفاده شده است.

[1] . الاستيعاب، ج 4، ص 1472

[2] . التبيان، ج 7، ص 415؛ تفسير التحرير و التنوير، ج 9، جزء 19، ص 170

[3] . التبيان، ج 7، ص 421؛ الكشاف، ج 3، ص 222

[4] . جامع البيان، ج 2، جزء 2، ص 546؛ روح المعانى، ج 2، جزء 2، ص 191

[5] . المقام الاسنى، ص 95؛ جنّةالامان، ص 358

[6] . همان، ص 688

[7] . فرهنگ فارسى، ج 3، ص 4117

[8] . الميزان، ج 18، ص 328؛ دانشنامه قرآن، ج 1، ص 218-/ 219

[9] . دانشنامه قرآن، ج 1، ص 219