[1] . ذكر سخن گفتن با مردگان در آيه حكايت از آن دارد كه اين قبيل
معجزات مورد درخواست مشركان بوده است
[2] . نهى در آيه شريفه مخصوص منافقان است و همين تخصيص مىرساند
كه رفتن بر سر قبر ميّت مسلمان امرى جايز بلكه پسنديده است
[3] . آنچه در آيه نهى شده است در خصوص منافقان است و مفهوم آن
مىرساند كه رفتن بر سر مزار مردگان در زمان پيامبر صلى الله عليه و آله سنّت بوده
است (روح المعانى، ج 10، ص 155)
[4] . ممكن است استفهام در «ايحب» براى انكار باشد. (التفسير
الكبير، ج 14
(28) ، ص 116)