1905. بهره‌مندى پيامبر صلى الله عليه و آله از روزى خاصّ خداوند، دليل روا نبودن چشم دوختن او به زرق و برق دنيايى:

وَ لا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلى‌ ما مَتَّعْنا بِهِ أَزْواجاً مِنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَياةِ الدُّنْيا لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ وَ رِزْقُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَ أَبْقى‌.

طه (20) 131

1906. برخوردارى پيامبر صلى الله عليه و آله از رزقى ويژه در آخرت، از جانب خداوند:

... وَ رِزْقُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَ أَبْقى‌ [1].

طه (20) 131

أَمْ تَسْأَلُهُمْ خَرْجاً فَخَراجُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَ هُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ‌ [2].

مؤمنون (23) 72

1907. رزق ويژه خداوند به پيامبر صلى الله عليه و آله در آخرت، پرتويى از ربوبيّت او به آن حضرت:

... وَ رِزْقُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَ أَبْقى‌.

طه (20) 131

أَمْ تَسْأَلُهُمْ خَرْجاً فَخَراجُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَ هُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ.

مؤمنون (23) 72

1908. بهره‌مندى پيامبر صلى الله عليه و آله، از روزى نيكوى خداوند در دنيا:

أَمْ تَسْأَلُهُمْ خَرْجاً فَخَراجُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَ هُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ‌ [3].

مؤمنون (23) 72

1909. خيرالرّازقين بودن خداوند، منشأ تأمين بهترين روزى براى پيامبر صلى الله عليه و آله در دنيا:

أَمْ تَسْأَلُهُمْ خَرْجاً فَخَراجُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَ هُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ.

مؤمنون (23) 72

1910. روا نبودن درخواست روزى و مزد از مردم، از جانب پيامبر صلى الله عليه و آله:

أَمْ تَسْأَلُهُمْ خَرْجاً فَخَراجُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَ هُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ.

مؤمنون (23) 72

1911. برخوردارى پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله از روزى نيكوى پروردگار، دليل عدم مطالبه مزد در قبال رسالتش، از مردم:

أَمْ تَسْأَلُهُمْ خَرْجاً فَخَراجُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَ هُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ.

مؤمنون (23) 72

نيز---) زندگى محمّد صلى الله عليه و آله‌

(1) . مقصود از «و رزق ربّك ...» روزى آخرتى است كه خداوند به پيامبر صلى الله عليه و آله وعده داده است. (مجمع‌البيان، ج 7-/ 8، ص 59)

(2) . طبق قولى، مقصود از «... فخراج ربّك ...» اجر آخرتى است (مجمع‌البيان، ج 7-/ 8، ص 181) و ذكر «خيرالرّازقين» در پايان بيانگر اين است كه پاداش آخرتى نوعى روزى براى حضرت است.

(3) . بنا بر قولى، مقصود از «فخراج ربّك» روزى پروردگار به پيامبر صلى الله عليه و آله در دنيا است. (مجمع‌البيان، ج 7-/ 8، ص 181)