(1) . امام باقر عليه السلام فرمود: جاهلان به تأويل متشابهات
گفتند: وقتى تأويل متشابهات را نمىدانيم چه بگوييم؟ خداوند پاسخ ايشان را داد:
«يقولون آمنّا به كلّ من عند ربّنا؛ مىگويند: ايمان آورديم همه آنها [محكمات و
متشابهات] از نزد خدا است». (تفسير عيّاشى، ج 1، ص 164، ح 6؛ البرهان، ج 1، ص
599، ح 13) در اين صورت، «واو» در «والرّاسخون» استيناف است، نه عاطفه
(2) . بنا بر روايتى از ائمّه عليهم السلام، حروف مقطّعه اوّل بعضى
از سورههاى قرآن، از متشابهات و علم به تأويل آن، مخصوص خداوند است.
(مجمعالبيان، ج 1-/ 2، ص 112؛ تفسير نورالثقلين، ج 1، ص 30، ح 8)