«ترف» به معناى تنعّم و برخوردارى از نعمت است و مُترف كسى است كه
از نعمت فراوان و رفاه بسيار برخوردار باشد، به گونهاى كه او را سرمست سازد و به
طغيان كشاند، «1» و با ناز و نعمت در لذّات بسيار
پرورش يابد «2» و در نعمتهاى مادّى فرو رود، در
حالى كه از معنويّات غافل باشد. «3» در اين مدخل از واژگانى چون
«ترف» و مشتقّات آن، «اولى النّعمة» و «اكثر اموالًا و اولاداً» استفاده شده
است.