1. احصار در عمره‌

4. واجب بودن قربانى در حدّ مقدور، بر محصور از عمره، براى خروج از احرام عمره:

وَ أَتِمُّوا الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ لِلَّهِ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ‌ ... [1]

بقره (2) 196

5. حرمت تراشيدن سر براى محصور از عمره، پيش از رسيدن قربانى به محلّ قربانى:

وَ أَتِمُّوا ... وَ الْعُمْرَةَ لِلَّهِ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ وَ لا تَحْلِقُوا رُؤُسَكُمْ حَتَّى يَبْلُغَ الْهَدْيُ مَحِلَّهُ‌ ... [2]

بقره (2) 196

6. واجب نبودن اتمام عمره بر محصور:

وَ أَتِمُّوا ... وَ الْعُمْرَةَ لِلَّهِ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ وَ لا تَحْلِقُوا رُؤُسَكُمْ حَتَّى يَبْلُغَ الْهَدْيُ مَحِلَّهُ‌ ....

بقره (2) 196

2. اخلاص در عمره‌

7. لزوم قصد تقرّب و اخلاص، در اعمال عمره:

وَ أَتِمُّوا ... وَ الْعُمْرَةَ لِلَّهِ‌ ... [3]

بقره (2) 196

3. تجارت در عمره‌

8. جواز تجارت و كسب مال، هنگام سفر براى انجام دادن عمره:

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تُحِلُّوا شَعائِرَ اللَّهِ‌ ...

وَ لَا آمِّينَ الْبَيْتَ الْحَرامَ يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنْ رَبِّهِمْ‌ ... [4]

مائده (5) 2

4. تقصير در عمره‌

9. تقصير و كوتاه كردن مو، از اعمال عمره:

... لَتَدْخُلُنَّ الْمَسْجِدَ الْحَرامَ‌ ... وَ مُقَصِّرِينَ‌ ... [5]

فتح (48) 27

10. وجوب تقصير، قبل از طواف نساء، در عمره:

ثُمَّ لْيَقْضُوا تَفَثَهُمْ وَ لْيُوفُوا نُذُورَهُمْ وَ لْيَطَّوَّفُوا بِالْبَيْتِ الْعَتِيقِ. [6]

حج (22) 29

5. حلق در عمره‌

11. حلق و تراشيدن موى سر، پس از بردن قربانى به قربانگاه راه خروج محصور از احرام:

... وَ لا تَحْلِقُوا رُؤُسَكُمْ حَتَّى يَبْلُغَ الْهَدْيُ مَحِلَّهُ‌ ....

بقره (2) 196

12. حرمت تراشيدن سر براى محصور از حج و عمره، پيش از رسيدن قربانى به محلّ قربانى:

وَ أَتِمُّوا الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ لِلَّهِ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ وَ لا تَحْلِقُوا رُؤُسَكُمْ حَتَّى يَبْلُغَ الْهَدْيُ مَحِلَّهُ‌ ....

بقره (2) 196

13. مخيّر بودن معتمر بين حلق (سر تراشيدن) و يا تقصير:

لَقَدْ صَدَقَ اللَّهُ رَسُولَهُ الرُّؤْيا بِالْحَقِّ لَتَدْخُلُنَ‌

[1] . «محصور»، محرمى است كه به علّت مرض و يا ترس و يا منع دشمن نتواند اعمال حج و يا عمره را انجام دهد و يا به پايان برساند. (مجمع‌البيان، ج 1-/ 2، ص 519)

[2] . در اينكه محلّ قربانى كجا است مورد اختلاف است. بر اساس مذهب شيعه براى كسى كه بر اثر مرض، محصور شده محلّ قربانى حرم است و براى كسى كه به وسيله دشمن محصور شده محلّى است كه به وسيله دشمن بازداشته مى‌شود، چنان‌كه پيامبر صلى الله عليه و آله در حديبيّه قربانى نمود. (همان)

[3] . مقصود از «للّه»، لوجه اللّه است؛ يعنى عمره و حج را براى خدا انجام دهيد. (زبدةالبيان، ص 232)

[4] . «يبتغون فضلًا من ربّهم» يعنى از خداوند خواهان سود در تجارت و كسب و كار خود هستند. (التبيان، ج 3، ص 421)

[5] . مقصود از «مقصّرين» كوتاه كردن قسمتى از موى سراست. (مجمع البيان، ج 9-/ 10، ص 190)

[6] . بر اساس نظر فقهاى اماميّه، منظور از طواف در آيه ياد شده، طواف نساء است و اين طواف، پس از طواف زيارت است. (همان، ج 7-/ 8، ص 130)