صورت صحابه‌

77. آشكار بودن نشانه سجده و عبادت، بر رخسار صحابه محمّد صلى الله عليه و آله:

مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَ الَّذِينَ مَعَهُ‌ ... سِيماهُمْ فِي وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ....

فتح (48) 29

78. آشكار بودن نشانه سجده و عبادت، بر صورت صحابه محمّد صلى الله عليه و آله، وصف آنان در تورات و انجيل:

مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَ الَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَماءُ بَيْنَهُمْ تَراهُمْ رُكَّعاً سُجَّداً يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَ رِضْواناً سِيماهُمْ فِي وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْراةِ وَ مَثَلُهُمْ فِي الْإِنْجِيلِ كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوى‌ عَلى‌ سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَةً وَ أَجْراً عَظِيماً.

فتح (48) 29

صورت ظالمان‌

79. تلاش بيهوده ظالمان در جهنّم، براى حفظ صورت خود از عذاب:

أَ فَمَنْ يَتَّقِي بِوَجْهِهِ سُوءَ الْعَذابِ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ قِيلَ لِلظَّالِمِينَ ذُوقُوا ما كُنْتُمْ تَكْسِبُونَ.

زمر (39) 24

80. به صورت افتادن ظالمان، در آتش جهنّم:

أَ فَمَنْ يَتَّقِي بِوَجْهِهِ سُوءَ الْعَذابِ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ قِيلَ لِلظَّالِمِينَ ذُوقُوا ما كُنْتُمْ تَكْسِبُونَ. [1]

زمر (39) 24

81. سوخته و بريان شدن صورت جهنّميان، با آبى مانند مس گداخته، به علّت ظلم آنان:

... إِنَّا أَعْتَدْنا لِلظَّالِمِينَ ناراً ... وَ إِنْ يَسْتَغِيثُوا يُغاثُوا بِماءٍ كَالْمُهْلِ يَشْوِي الْوُجُوهَ‌ ... [2]

كهف (18) 29

صورت عبوس‌

82. عبوس و غمناك بودن چهره‌هاى تاركان انفاق، در قيامت:

وَ وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ باسِرَةٌ فَلا صَدَّقَ وَ لا صَلَّى. [3]

قيامت (75) 24 و 31

83. غمناك و عبوس بودن چهره تاركان نماز، در قيامت:

وَ وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ باسِرَةٌ فَلا صَدَّقَ وَ لا صَلَّى.

قيامت (75) 24 و 31

84. عبوس و غمگين بودن برخى چهره‌ها، در قيامت:

يَوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوهٌ وَ تَسْوَدُّ وُجُوهٌ فَأَمَّا الَّذِينَ اسْوَدَّتْ وُجُوهُهُمْ أَ كَفَرْتُمْ بَعْدَ إِيمانِكُمْ فَذُوقُوا الْعَذابَ بِما كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ‌ وَ أَمَّا الَّذِينَ ابْيَضَّتْ وُجُوهُهُمْ فَفِي رَحْمَتِ اللَّهِ هُمْ فِيها خالِدُونَ.

آل‌عمران (3) 106 و 107

وَ تَذَرُونَ الْآخِرَةَ وَ وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ باسِرَةٌ.

قيامت (75) 21 و 24

[1] . برخى گفته‌اند: مقصود از آيه به رو افتادن در آتش جهنّم‌است. (مجمع‌البيان، ج 7-/ 8، ص 773؛ البحرالمحيط، ج 9، ص 196)

[2] . برخى «مهل» را به مس مذاب تفسير كرده‌اند. (الميزان، ج 13، ص 304)

[3] . «بسور» همانند عبوس به آشكار شدن اندوه در صورت گفته مى‌شود. (التبيان، ج 10، ص 199)