[1] . «كلوح» يعنى جمع شدن و به هم كشيده شدن لبها ازروى دندانها
به طورى كه دندانها آشكار شود. (مجمعالبيان، ج 7-/ 8، ص 190؛ لسانالعرب، ج 2، ص
574، «كلح»)
[2] . «زرقه» به رنگهاى بين سفيدى و سياهى (كبود) گفته مىشود.
(مفردات، ص 379، «زرق»). برخى گفتهاند: مقصود اين است كه آنها كوراند؛ چرا كه اگر
نور بينايى چشم از بين برود كبود مىشود. مؤيّد آن آيه 97 سوره اسراء
(17) است.
ديدگاه ديگر اين است كه مقصود تغيير رنگ بدن آنها از شدّت عطش است؛ زيرا عطش زياد،
سبب تغيير سياهى چشم و نمودار شدن به رنگ كبود مىشود كه چنين چهرههايى ناخوشايند
است. (الميزان، ج 14، ص 209)