الرِّبا إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ‌ وَ إِنْ كانَ ذُو عُسْرَةٍ فَنَظِرَةٌ إِلى‌ مَيْسَرَةٍ وَ أَنْ تَصَدَّقُوا خَيْرٌ لَكُمْ‌ ... [1]

بقره (2) 278 و 280

2. بخشش خون‌بها

95. بخشش خون‌بها از سوى خانواده مقتول، از مصاديق صدقه:

... وَ مَنْ قَتَلَ مُؤْمِناً خَطَأً فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مُؤْمِنَةٍ وَ دِيَةٌ مُسَلَّمَةٌ إِلى‌ أَهْلِهِ إِلَّا أَنْ يَصَّدَّقُوا ....

نساء (4) 92

3. عفو از قصاص‌

96. چشم‌پوشى از قصاص بدون دريافت بهايى در برابر آن، از مصاديق صدقه:

... أَنَّ النَّفْسَ بِالنَّفْسِ‌ ... فَمَنْ تَصَدَّقَ بِهِ فَهُوَ كَفَّارَةٌ لَهُ‌ ....

مائده (5) 45

4. وامداران تهيدست‌

97. وامداران تهيدست و ناتوان از پرداخت بدهى خويش، از مصارف صدقه:

وَ إِنْ كانَ ذُو عُسْرَةٍ فَنَظِرَةٌ إِلى‌ مَيْسَرَةٍ وَ أَنْ تَصَدَّقُوا خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ.

بقره (2) 280

نجوا براى تشويق به صدقه‌

--) همين مدخل، تشويق به صدقه‌

نيز--) انفاق و زكات‌

صدّيق‌

--) يوسف عليه السلام‌

صدّيقه‌

--) مريم عليها السلام‌

صدّيقين‌

صدّيقين از صدق و صدق به معناى مطابقت كلام با اعتقاد گوينده و واقع است. [2] مفرد آن صديق است كه‌ در تصوير معناى آن عبارات گوناگونى نقل شده است:

الف. آن كه در نهايت راستگويى است؛ [3] ب. آن‌كه‌ همواره حق و پيامدهاى آن را تصديق مى‌كند؛ ج. آن‌كه رويّه و عادتش به راستى است؛ د. آن‌كه بدون ترديد، دستورات خدا و انبيا را تصديق مى‌كند؛ [4] ه. آن كه‌ هرگز دروغ نمى‌گويد؛ گفتار و عملش بر طبق حق بوده، حقايق اشيا را مى‌بيند. [5] در اين مدخل از واژه‌ «صدّيقون»، «صدّيقين» و «صدّيقه» استفاده شده است.

پاداش صدّيقين‌

1. بهره‌مندى صدّيقين در آخرت، از پاداش ويژه:

وَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ أُولئِكَ هُمُ الصِّدِّيقُونَ‌ ... لَهُمْ أَجْرُهُمْ‌ ... [6]

حديد (57) 19

[1] . مقصود از «و أن تصدّقوا ...» باز پس نگرفتن بدهى ازشخص مُعْسِر است. (الميزان، ج 2، ص 449)

[2] . مفردات، ص 478، «صدق»

[3] . لسان‌العرب، ج 7، ص 307، «صدق»

[4] . مجمع‌البيان، ج 3-/ 4، ص 110-/ 111

[5] . الميزان، ج 4، ص 408

[6] . تقديم «لهم» بر «أجرهم» افاده حصر مى‌كند؛ يعنى پاداش آنان (صدّيقان و ...) تنها از آنِ ايشان است و به كسى ديگر داده نمى‌شود