فضيلت صالح المؤمنين‌

2. همسويى «صالح المؤمنين» با خداوند، جبرئيل و فرشتگان در امداد و يارى پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله:

إِنْ تَتُوبا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُكُما وَ إِنْ تَظاهَرا عَلَيْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلاهُ وَ جِبْرِيلُ وَ صالِحُ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمَلائِكَةُ بَعْدَ ذلِكَ ظَهِيرٌ.

تحريم (66) 4

3. تعيين امام على عليه السلام در جايگاه «صالح المؤمنين» و بهترين بنده برگزيده خدا از جانب رسول خدا صلى الله عليه و آله:

إِنْ تَتُوبا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُكُما وَ إِنْ تَظاهَرا عَلَيْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلاهُ وَ جِبْرِيلُ وَ صالِحُ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمَلائِكَةُ بَعْدَ ذلِكَ ظَهِيرٌ. [1]

تحريم (66) 4

صانع/ اسماوصفات‌

از اسماى حسناى الهى‌ [2] گرچه واژه «صانع» در قرآن‌ نيامده است لكن مصدر آن (صُنع) «صنع اللّه الّذى اتقن كلّ شى‌ء» (نمل (27) 88) و «اصطناع» به معناى تربيت كردن‌ [3] «واصطنعتك لنفسى» (طه (20) 41) آمده است.

صبح‌

صبح به معناى اوّل روز [4] و بامداد [5] است. در اين‌ مدخل از واژه‌هاى‌ «صبح»، «بكرة»، «اشراق»، «غداة» و مشتقّات آنها و نيز از «ضحى‌»، «تسرحون»، «قبل طلوع الشّمس»، «وجه النّهار» و «ترى الشّمس اذا طلعت» استفاده شده است.

اهمّ عناوين: تسبيح در صبح، ذكر خدا در صبح، سوگند به صبح، عذاب در صبح.

آغاز صبح‌

--) فجر

اظهار ايمان در صبح‌

1. دعوت برخى اهل‌كتاب از يكديگر براى اظهار ايمان در اوّل روز (صبح) و اظهار كفر در پايان آن، به جهت برگرداندن مسلمانان از اسلام:

وَ قالَتْ طائِفَةٌ مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ آمِنُوا بِالَّذِي أُنْزِلَ عَلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَجْهَ النَّهارِ وَ اكْفُرُوا آخِرَهُ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ.

آل‌عمران (3) 72

املاى قرآن در صبح‌

2. املاى قرآن در صبح و شام بر پيامبر صلى الله عليه و آله از سوى ديگران و نوشتن آن از طرف وى، از تهمتهاى كافران مكّه:

تَبارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقانَ‌ ... وَ قالَ الَّذِينَ‌

[1] . بنا بر اينكه مقصود از «صالح المؤمنين» بهترين بنده مؤمن باشد. گفتنى است اين لقبى بوده كه پيامبر صلى الله عليه و آله، امام على عليه السلام را بدان معرّفى نموده است. (مجمع‌البيان، ج 9-/ 10، ص 474-/ 475)

[2] . موسوعة له الاسماء الحسنى‌، ج 2، ص 66 (احمدشرباصى)

[3] . لسان‌العرب، ج 7، ص 419، «صنع»

[4] . همان، ص 271، «صبح»

[5] . فرهنگ فارسى، ج 2، ص 2127، «صبح»