[1] . در آيه پيشين، تعدادى از انبيا از صابران و در اين آيه از
صالحان شمرده شدهاند. از مجموع دو آيه مىتوان استفاده كرد كه صابران از
صالحاناند
[2] . در مورد «أمّة قائمة» در آيه ياد شده احتمالاتى وجود دارد؛
ازجمله اينكه مقصود از آن، قيام به طاعت خداست. (مجمعالبيان، ج 1-/ 2، ص 816)
[3] . برخى مفسّران، مقصود از «الأرض» در آيه ياد شده را بهشت و
آيه 74 زمر
(39) را مؤيّد آن دانسته و اين قول را به اكثر مفسّران نسبت دادهاند.
(روحالمعانى، ج 10، جزء 17، ص 153-/ 154)