إِذْ نادى‌ وَ هُوَ مَكْظُومٌ‌ فَاجْتَباهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِينَ. [1]

قلم (68) 48 و 50

12. پيشتازى در خيرات‌

62. سرعت و پيشتازى در خيرات، از فضايل صالحان:

... وَ يُسارِعُونَ فِي الْخَيْراتِ وَ أُولئِكَ مِنَ الصَّالِحِينَ.

آل‌عمران (3) 114

13. تلاوت آيات خدا

63. تلاوت آيات الهى در دل شب، از خصوصيات و فضايل صالحان:

... يَتْلُونَ آياتِ اللَّهِ آناءَ اللَّيْلِ‌ ... وَ أُولئِكَ مِنَ الصَّالِحِينَ.

آل‌عمران (3) 113 و 114

14. توبه‌

64. صالحان، داراى روحيّه توبه و انابه:

... إِنْ تَكُونُوا صالِحِينَ فَإِنَّهُ كانَ لِلْأَوَّابِينَ غَفُوراً.

اسراء (17) 25

65. صالحان، مشمول آمرزش الهى، در صورت توبه از خطاى خود در حق والدين:

وَ اخْفِضْ لَهُما جَناحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَ قُلْ رَبِّ ارْحَمْهُما كَما رَبَّيانِي صَغِيراً رَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِما فِي نُفُوسِكُمْ إِنْ تَكُونُوا صالِحِينَ فَإِنَّهُ كانَ لِلْأَوَّابِينَ غَفُوراً.

اسراء (17) 24 و 25

15. حاكميّت‌

66. حاكميّت و وراثت صالحان بر زمين، بشارت و وعده مؤكد خدا در زبور و تورات:

وَ لَقَدْ كَتَبْنا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُها عِبادِيَ الصَّالِحُونَ. [2]

انبياء (21) 105

16. حلم‌

67. حلم و بردبارى، از فضيلتهاى فرزند صالح:

رَبِّ هَبْ لِي مِنَ الصَّالِحِينَ‌ فَبَشَّرْناهُ بِغُلامٍ حَلِيمٍ.

صافّات (37) 100 و 101

17. رستگارى‌

68. ورود صالحان به بهشت عدن و مصون بودن آنان از بدى و عذابهاى قيامت، رستگارى بزرگ براى آنان:

رَبَّنا وَ أَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدْتَهُمْ وَ مَنْ صَلَحَ مِنْ آبائِهِمْ وَ أَزْواجِهِمْ وَ ذُرِّيَّاتِهِمْ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ‌ وَ قِهِمُ السَّيِّئاتِ وَ مَنْ تَقِ السَّيِّئاتِ يَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمْتَهُ وَ ذلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ.

غافر (40) 8 و 9

18. سجده‌

69. سجده در برابر خدا، از فضايل صالحان:

... وَ هُمْ يَسْجُدُونَ‌ ... وَ أُولئِكَ مِنَ الصَّالِحِينَ.

آل‌عمران (3) 113 و 114

19. شب‌زنده‌دارى‌

--) همين مدخل، فضايل صالحان، تلاوت آيات خدا

20. شجاعت‌

70. توجّه صالحان به ولايت خدا بر ايشان، عامل مقاومت آنها در مبارزه با اهل شرك و نهراسيدن از توطئه‌هاى ايشان:

... قُلِ ادْعُوا شُرَكاءَكُمْ ثُمَّ كِيدُونِ فَلا تُنْظِرُونِ‌ إِنَّ وَلِيِّيَ اللَّهُ الَّذِي نَزَّلَ الْكِتابَ وَ هُوَ يَتَوَلَّى الصَّالِحِينَ.

اعراف (7) 195 و 196

21. صبر

71. صبرپيشگان، انسانهايى شايسته و در زمره صالحان:

جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَها وَ مَنْ صَلَحَ مِنْ آبائِهِمْ‌

[1] . برداشت ياد شده از آن‌جاست كه خداوند، يونس عليه السلام را- پس از توبه و پشيمانى او از ترك اولى‌- به مقام صالحان رساند

[2] . طبق يك احتمال، مقصود از «الذّكر» در آيه ياد شده، تورات است. (مجمع‌البيان، ج 7-/ 8، ص 106؛ الكشّاف، ج 3، ص 138)